ΣΤΙΓΜΕΣ: ΚΡΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΟΥ ΣΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1990. ΔΗΜΗΤΡΟΣ ΜΑΥΡΟΜΟΥΣΤΑΚΗΣ, Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ "ΑΓΙΟΣ".

Όταν πρέπει να γράψεις για την μπαρμπα Δημητρό νιώθεις το χέρι σου να τρέμει. Τι λέξεις να χρησιμοποιήσεις; Τι να γράψεις χωρίς να τον αδικήσεις; Ένας γλυκός άνθρωπος γεμάτος από ευγένεια και τιμιότητα. Έχοντας την τύχη να κάνω τρία χρόνια στο 2ο δημοτικό σχολείο και τρία χρόνια στο 1ο, νιώθω ευλογημένος. Μου έδωσε την ευτυχία να γνωρίσω τον Δημητρό του Μελέτη (Χαϊτίδη), τον Τάσο και την Βαρβάρα και φυσικά τον Δημητρό Μαυρομουστάκη. Τα γαριδάκια ριγμένα σε ένα μεγαλό μπάγκο. Εκει δίπλα, κάτω στο ράφι τα γεμιστά μπισκότα Παπαδοπούλου. Σε δύο μεγάλα χαρτοκιβώτια, κουλούρια, ψωμάκια και σταφιδόψωμα. Το καλύτερο όμως... στο διπλανό δωματιάκι ο μικρός φούρνος που ζέστανε τις τυρόπιτες. Μα πάνω από όλα, αυτό το γλυκό χαμόγελο. Αυτά τα ζεστά μάτια. Είμαστε τυχεροί που μεγαλώσαμε με τον μπαρμπα Δημητρό! Τάσος Σαββίδης.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥΣ. 10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1926, ΕΚΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΦΙΛΙΠΠΩΝ ( ΤΟΤΕ ΣΕΛΙΑΝΗΣ ) ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΒΡΥΣΟΥΛΕΣ.

10 Φεβρουαρίου του 1926. Το δημοτικό σχολείο των Φιλίππων ( τότε Σέλιανης ), κάνει μια εκδρομή, έναν περίπατο, στην περιοχή Βρυσούλες. Σήμερα οι Βρυσούλες αποτελούν το δυτικό τμήμα του οικισμού των Φιλίππων, τότε αποτελούταν από ελάχιστες κατοικίες, στάβλους και καλύβες Σαρακατσάνων! Φεβρουάριος του 1926 λοιπόν. Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς πως τα παιδιά στο σύνολό τους είναι προσφυγόπουλα πρώτης γενιάς, κανένα από αυτά δεν γεννήθηκε στην Ελλάδα! Η ανταλλαγή των πληθυσμών, μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, έχει ολοκληρωθεί μόνο όσον αφορά τους Έλληνες της Τουρκίας. Οι Τούρκοι που ζούσαν στην Ελλάδα έφυγαν με πολύ πιο ήρεμο και πολιτισμένο τρόπο ( το ίδιο δεν ισχύει και για τους Τούρκους της Βουλγαρίας οι οποίοι κατάσφαγιάσθηκαν ). Οι Τούρκοι ( ο κανονικός όρος είναι μουσουλμάνοι, διότι πολλοί από αυτούς ήταν Έλληνες μουσουλμάνοι ) έφυγαν από την Ελλάδα ειρηνικά και με μεγαλύτερη χρονική άνεση. Οι τελευταίοι πρέπει να έφυγαν το 1930 – 31 .Τα γράφω αυτά για να τονίσω το ενδεχόμενο, το 1926, να υπήρχαν ακόμη Τούρκοι στους Φιλίππους. Ακόμα και να υπήρχαν όμως δεν θα πήγαιναν στο ίδιο σχολείο με τα παιδιά των Ελλήνων. Άρα, αυτό που βλέπουμε στη φωτογραφία είναι μόνο προσφυγόπουλα. Από αυτή τη φωτογραφία μπορούμε να βγάλουμε μερικά πολλή σημαντικά συμπεράσματα. Αν κάτι σας φαίνεται ξένο στη φωτογραφία, αλλά δεν μπορείτε να το εντοπίσετε, τότε κοιτάξτε πάνω δεξιά. Λείπει το δάσος! Τόσο στους Φιλίππους, όσο και στον Ζυγό, στο Κρυονέρι και στις Κρηνίδες, οι πρώτες δενδροφυτεύσεις έγιναν το 1927! Ένα άλλο εξαιρετικό στοιχείο της φωτογραφίας είναι η αναλογία αγοριών – κοριτσιών. Βλέπουμε 110, περίπου, μαθητές. Αν όχι τα περισσότερα, τα μισά από τα παιδιά είναι κορίτσια. Επειδή υπάρχουν κάποιοι που ισχυρίζονται πως, ειδικά οι πόντιοι, ήταν τόσο επηρεασμένοι από τους Τούρκους, ώστε η ζωή τους λίγο διέφερε και ειδικά των γυναικών. Να, λοιπόν, μια καλή απάντηση για το τι πολιτισμό έφεραν μαζί τους. Αν έχω καταλάβει καλά υπάρχει στην φωτογραφία ένας δάσκαλος και μια δασκάλα ( ίσως να υπάρχουν μία, ή δύο δασκάλες ακόμα, αλλά η φωτογραφία δεν βοηθάει καθόλου ). Όπως αναγράφει στη φωτογραφία, το σχολείο είναι μικτό, δηλαδή στις τάξεις φοιτούν αγόρια και κορίτσια μαζί. Ο οικισμός του Πούρνατζικ ( Βρυσούλες ) δεν έχει διαμορφωθεί ακόμη, πέραν μερικών κτηρίων. Επίσης, αν καταλαβαίνω σωστά, δεν υπάρχουν δρόμοι, δεν έχουν ακόμη ανοιχθεί! Αν κάποιος βλέπει και συμπεραίνει κάτι άλλο, παρακαλώ πολύ να μας το γράψει, θα βοηθήσει πάρα πολύ! Αν κανείς μπει στη διαδικασία να βάλει τη φωτογραφία σε μια χρονική κίνηση, να δεί συγκλονιστικά πράγματα! Πολλά από αυτά τα αγόρια θα πολεμήσουν στα μέτωπα του 2ου παγκοσμίου πολέμου και κάποια από αυτά θα σκοτωθούν! Κάποια από τα κορίτσια θα κάνουν παιδιά τα οποία θα σφάξουν οι Βούλγαροι στρατιώτες! Κάποια από τα παιδιά αυτά θα αναγκαστούν για δεύτερη φορά, να ξεριζωθούν, ως οικονομικοί μετανάστες σε άλλες χώρες! Δρ. Τάσος Σαββίδης Κρηνίδες Φιλίππων, 09/02/2017

ΕΛΣΑ ΑΥΛΩΝΙΤΟΥ: ΕΝΑΣ ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΚΛΕΙΝΕΙ.

Η Έλσα Αυλωνίτου υπήρξε μία από τις πιο εμβληματικές μορφές στην εκπαίδευση των τελευταίων δεκαετιών. 25 χρόνια στον παιδικό σταθμό των Κρηνίδων και αργότερα του δήμου Φιλίππων, δημιούργησε γενιές μαθητών που με την πορεία της ζωής τους δικαίωσαν με τον καλύτερο τρόπο την δουλειά της. Κάπου εκεί στο πιο τρυφερό στάδιο της ζωής ανέλαβε πολλές γενιές παιδιών που ξεκινούσαν την σχολική τους ζωή. Τεράστιο το έργο της. Δεν υπάρχει μαθητής της που να μην έχει τις καλύτερες αναμνήσεις από τα χρόνια που μαθήτευσε κοντά της. Δεν υπάρχει μαθητής της που να μην την αγαπάει μέχρι σήμερα και θα την αγαπάει για όλη του τη ζωή. Διευθύντρια των παιδικών σταθμών του δήμου σήμερα..., έφτασε στο τέλος αυτής της υπέροχης διαδρομής. Η συνταξιοδότησή της αφήνει ένα τεράστιο κενό. Εμείς το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι πως την αγαπήσαμε, την αγαπάμε και θα την αγαπάμε. Ένα μεγάλο ευχαριστώ από όλους μας!

ΣΤΙΓΜΕΣ: ΚΡΗΝΙΔΕΣ 1931. ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΘΥΜΙΑΔΗΣ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΑΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΚΡΗΝΙΔΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΖΥΓΟ.

Ο Ματθαίος Θυμιάδης ήταν ο πρώτος εκπρόσωπος της Ελληνικής κυβέρνησης στα νεοαπευθερωμένα εδάφη των Κρηνίδων. Στις 28 Οκτωβρίου του 1912 απελευθερώνεται από τον Καπετάν Δούκα η ευρύτερη περιοχή των Φιλίππων. Λίγες ημέρες αργότερα κατέφθασε στις Κρηνίδες ο χωροφύλακας Ματθαίος Θυμιάδης, γεννημένος την δεκαετία του 1890 στην Ανατολική Θράκη. Ο Ματθαίος Θυμιάδης δεν ήταν απλός ένας χωροφύλακας, αλλά το "μάτι" της ελληνικής κυβέρνησης στην περιοχή. Ήταν τόσο δημοκρατικός και φιλελεύθερος άνθρωπος, ώστε όταν το 1952 μια ομάδα Τούρκων που είχαν φύγει το 1924 με την ανταλλαγή πληθυσμών από τις Κρηνίδες, τον πρώτο άνθρωπο που ζήτησαν να δουν ήταν ο Ματθαίος. Μεταξύ άλλων ήταν και ο επιβλέπων στις ανασκαφές της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής Αθηνών στους Φιλίππους που ξεκίνησαν το 1914.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥΣ. 09 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1326. Η ΑΝΝΑ ΤΗΣ ΣΑΒΟΪΑΣ, Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΕΙΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΣΤΑΣΕ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΔΩΡΟ ΣΤΟΥΣ ΣΕΡΒΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥΣ, ΦΘΑΝΕΙ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙ ΤΟΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟ Γ΄ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟ.

09 Φεβρουαρίου του 1326. Φθάνει στην Κωνσταντινούπολη, μαζί με την αποστολή που τη συνόδευε, η Άννα της Σαβοίας, η μέχρι τότε Γιοβάνα ή Ιωάννα, προκειμένου να παντρευτεί τον αυτοκράτορα Ανδρόνικο Γ΄ Παλαιολόγο. Όταν πέθανε ο σύζυγός της, η Άννα της Σαβοίας, συνέχισε τον πόλεμο με τον Ιωάννη Καντακουζηνό. Στην προσπάθειά της να πάρει με το μέρος της τον Στέφανο Δουσάν, κράλη των Σέρβων ( που μέχρι τότε ήταν σύμμαχος του Ιωάννη Καντακουζηνού ), δεν δίστασε να του δώσει δώρο τους Φιλίππους και την περιοχή μέχρι την Θεσσαλονίκη, χωρίς αυτήν. Το περίεργο είναι πως οι Φίλιπποι δεν άνηκαν στην επικράτειά της, ούτε και στου Καντακουζηνού ( ο οποίος με τη σειρά του χάρισε τους Φιλίππους στους Σέρβους ), αλλά ήταν ή προσπαθούσε να είναι μια αυτόνομη πόλη. η άφιξη της Άννα της Σαβοίας και ο γάμος της με τον Ανδρόνικο Γ΄ Παλαιολόγο, υπήρξαν δύο στιγμές πολύ σημαντικές για την ιστορία των Φιλίππων ( η ακριβής ημέρα της αφίξεως της, δεν είναι ασφαλής, ενώ ο μήνας είναι ). Με τη στάση της η Άννα της Σαβοίας,<< έσπρωξε>> τους Φιλίππους στα χέρια των Σέρβων ( την ίδια ευθύνη φέρει και ο Ιωάννης Καντακουζηνός ). Επειδή πολλοί φίλοι αναρωτιούνται και με ρωτούν που βρίσκω όλα αυτά τα στοιχεία αφενός, και γιατί τα βάζω με τους ιστορικούς και τους αρχαιολόγους ( δεδομένου πως τα στοιχεία που παρουσιάζω ανατρέπουν πλήρως το παραμυθάκι τους για την ιστορία των Φιλίππων και είναι άσχημα εκτεθειμένοι στον κόσμο ), τους απαντώ με πολλή αγάπη. Παντού, όπου και να ψάξεις βλέπεις τους Φιλίππους μπροστά σου. Όλα τα ιστορικά στοιχεία δείχνουν πως η πόλη άκμαζε μέχρι τον 14ο αιώνα και φυσικά δεν ερημώθηκε ποτέ, από τον 14ο αιώνα μέχρι τις μέρες μας. Για να κάνω ακόμα πιο σταθερή την απάντηση μου προς του φίλους και αναγνώστες της στήλης, θα κάνω το εξής σήμερα, θα δώσω στοιχεία μόνο από τη ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ, κανένα άλλο στοιχείο από κανέναν άλλον. Τόσο εύκολο είναι να γκρεμίσει κανείς τα παραμύθια των αρχαιολόγων και ιστορικών για την ιστορία των Φιλίππων. Αντιγράφω λοιπόν από την ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ: << Η Άννα της Σαβοΐας είχε γεννηθεί γύρω στα 1306 στο Σαμπερί (Chambery). Oι γονείς της ήταν ο κόμης της Σαβοΐας Αμεδαίος Ε' και η Μαρία της Βραβάνδης. Η Άννα ήταν 6η απόγονος του Ισαακίου Β΄ Αγγέλου. Ο άνδρας της Ανδρόνικος Γ΄ ήταν 6ος απόγονος του Αλέξιου Γ΄ Άγγελου, αδελφού του Ισαάκιου Β΄.Το όνομα με το οποίο ήταν γνωστή στη Δύση ήταν Ιωάννα ή Γιοβάνα. Τον Οκτώβριο του 1323 πέθανε ο πατέρας της και την επιμέλειά της ανέλαβε ο ετεροθαλής αδελφός της Εδουάρδος κόμης της Σαβοΐας. Το καλοκαίρι του 1325 έφτασε βυζαντινή αποστολή στην πατρίδα της με σκοπό τη σύναψη συνοικεσίου ανάμεσα στον βυζαντινό αυτοκρατορικό οίκο του Ανδρόνικου Γ΄ Παλαιολόγου, ο οποίος στο μεταξύ είχε χηρεύσει, όταν πέθανε η Αδελαΐδα (Ειρήνη) του Μπρούνσβικ και μάλιστα άτεκνη. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους συνάφθηκε συμβόλαιο και στα τέλη του Νοεμβρίου αναχώρησε για την Βυζαντινή πρωτεύουσα. Έφτασε εκεί τον Φεβρουάριο της επόμενης χρονιάς. Λόγω των δύσκολων συνθηκών του ταξιδιού η Άννα αρρώστησε και η πραγματοποίηση του γάμου της καθυστέρησε έως τον Οκτώβριο. Τελικά τελέστηκε στην Κωνσταντινούπολη από τον Πατριάρχη κατά το βυζαντινό τυπικό, κάτι που ενόχλησε τον Πάπα, αφού οι Βυζαντινή Εκκλησία ήταν γι' αυτόν μια σχισματική Εκκλησία. Αρχικά έμεινε στο Διδυμότειχο της Θράκης. Μαζί του θα αποκτήσει πέντε παιδιά, τρεις κόρες και δύο γιους: την Μαρία Παλαιολογίνα (παντρεύτηκε αργότερα τον Γενουάτη ηγεμόνα της Λέσβου, Φραντσέσκο Α΄ Γκαττιλούζι ) , τη Θεοδώρα Παλαιολογίνα, την Ειρήνη Παλαιολογίνα (παντρεύτηκε στην ηλικία των πέντε ετών τον Ιωάννη Δ΄ Σισμάν). Στις 18 Ιουνίου 1332 γέννησε τον πρώτο υιό τους, τον κατοπινό αυτοκράτορα Ιωάννη Ε΄ Παλαιολόγο. Ο δεύτερος υιός είναι ο Μιχαήλ Παλαιολόγος. Στις 14 με 15 Ιουνίου του 1341, μετά από ασθένεια, πέθανε ο σύζυγός της και η ίδια έγινε αντιβασίλισσα του ανήλικου γιου της Ιωάννη Ε΄. Θα συγκρουστεί με τον φιλόδοξο Ιωάννη ΣΤ΄ Καντακουζηνό, ο οποίος αναγορεύθηκε αυτοκράτορας στη Θράκη από τον στρατό. Η περίοδος της αντιβασιλείας της σημαδεύεται από την «μεταμόρφωση της δυναστικής έριδας σε εμφύλιο πόλεμο με κοινωνικές προεκτάσεις». Την αντιβασιλεία εποφθαλμιούσαν οι Ιωάννης ΣΤ΄ από τη μια μεριά και ο Αλέξιος Απόκαυκος με τον πατριάρχη Ιωάννη ΙΔ΄ Καλέκα οι οποίοι την επηρέαζαν αρκετά. Η ίδια και ο πατριάρχης ήταν άπειροι στη διαχείριση των κρατικών υποθέσεων. Σε διπλωματικό επίπεδο, επιχείρησε να προσεγγίσει τον Στέφανο Δουσάν ζητώντας να εγκαταλείψει τη συνεργασία του με τον αντίπαλό της υποσχόμενη να του δώσει εδάφη της Μακεδονίας δυτικά της Χριστουπόλεως με εξαίρεση τη Θεσσαλονίκη Ανάλογη πρόταση έκανε και στον Βούλγαρο τσάρο, ενώ προσέγγισε και τους Τούρκους-τον Οσμανίδη Ορχάν και τον εμίρη του Καρασί για να την βοηθήσουν, την ίδια στιγμή που απειλούσαν τα Μικρασιατικά εδάφη της αυτοκρατορίας και που για την απόκρουσή τους ζήτησε βοήθεια από τη Βενετία. Η Άννα τήρησε στάση διαλλακτική και μια μέρα πριν την είσοδο στην βυζαντινή πρωτεύουσα του Ιωάννη ΣΤ΄ προήδρευσε συνόδου επισκόπων στην οποία ο Ιωάννης Καλέκας εκθρονίστηκε. Πιθανώς φοβόταν για την τύχη της και του γιου της, αλλά δεν κατόρθωσε να φυγαδευθεί, επειδή το πλοίο που οι Γενουάτες της είχαν στείλει γι' αυτό το σκοπό, έγινε αντιληπτό και επέστρεψε πίσω. Ο Καντακουζηνός θέλησε να έλθει σε επαφή μαζί της και τελικά στις 8 Φεβρουαρίου του 1347 κατέληξαν σε συμφωνία χωρίς να προβεί σε αντίποινα για την ίδια και τον γιο της. Τον έστειλε μάλιστα στην Θεσσαλονίκη ως δεύτερο, κατώτερο αυτοκράτορα, προκειμένου να αποτρέψει νέα εμφύλια σύγκρουση. Εκεί δεν θα αργήσει ο γιος της Άννας να βρει υποστηρικτές με πιο σημαντικό τον Στέφανο Δουσάν. Τότε ο Ιωάννης ΣΤ΄ θα στείλει την μητέρα του να μεσολαβήσει στον γιο της και στον Σέρβο ηγεμόνα για να μην προχωρήσουν σε καμία από κοινού επίθεση εναντίον του Ιωάννη ΣΤ΄ και της Κωνσταντινούπολης. «Ήταν μια αξιόλογη διπλωματική επιτυχία». Έκτοτε και για δεκατέσσερα χρόνια θα βασιλεύσει ως αυτοκράτειρα στην περιοχή της Θεσσαλονίκης: εξέδιδε δικά της διατάγματα, είχε κόψει το δικό της νόμισμα, έκανε δωρεές. Μια σειρά αρχαιολογικών τεκμηρίων πιστοποιούν την ιδιότητά και την εξουσία της, όπως νομίσματα και προσωπογραφίες που την απεικονίζουν εστεμμένη με το μονόγραμμα Α δηλαδή Αυγούστα. Πέθανε το 1365 ως μοναχή Αναστασία.>> Για να βοηθήσω τους φίλους και αναγνώστες να καταλάβουν καλύτερα, όταν η Άννα της Σαβίας δώρισε την περιοχή στον ηγεμόνα των Σέρβων, Στέφανο Δουσάν, οι Σέρρες και η Δράμα ήταν ήδη υπό την κατοχή του ( το ίδιο ισχύει και για τον Ιωάννη Καντακουζηνό ). Άρα, η μόνη πόλη που υπήρχε από τη Χριστούπολη ( σημερινή Καβάλα ), μέχρι τη Θεσσαλονίκη, ήταν οι Φίλιπποι. Μάλιστα, και οι δυο τους ( η Άννα της Σαβοίας και ο Ιωάννης Καντακουζηνός ) δώρισαν μια πόλη που δεν κατείχαν! Στην ουσία του υποσχέθηκαν να του παραχωρήσουν τους Φιλίππους, όταν και αν τους κατακτούσαν. Για την ιστορία, τους Φιλίππους τους άλωσε ο Ιωάννης Καντακουζηνός, μαζί με τον Σερβικό στρατό, μετά από δύο χρόνια πολιορκίας! Πιστεύει κανείς σοβαρά, πως τόσο ο Ιωάννης Καντακουζηνός, όσο και η Άννα της Σαβοίας, θα προσπαθούσαν να δελεάσουν και να πείσουν τον Στέφανο Δουσάν να συμμαχήσει μαζί τους, προσφέροντάς του μια ασήμαντη και παρηκμασμένη πόλη; έχει να μας δώσει μια πειστική απάντηση η κ. Κουκούλη και οι επίγονοί της, που για 50 χρόνια έχουν αλλοιώσει και καταστρέψει την ιστορία των Φιλίππων; Δρ. Τάσος Σαββίδης Κρηνίδες Φιλίππων, 08/02/2017.

Ο "ΑΠΟΚΟΠΟΣ" ΤΟΥ ΜΠΕΡΓΑΔΗ. ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΠΕΡΙΠΟΥ ΤΟ 1450 ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΠΑΡΟΚ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΚΡΗΝΙΔΩΝ (ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ)

ΣΤΙΓΜΕΣ: ΚΡΗΝΙΔΕΣ ΤΕΛΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ 1950.

ΕΥΓΕΝΗΣ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΚΙΡΤΑΚ. ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΚΟΜΨΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ...