ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥΣ. 18 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1947. ΑΚΡΟΔΕΞΙΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΚΑΝΟΥΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΣΕ ΧΩΡΙΑ ΤΩΝ ΦΙΛΙΠΠΩΝ ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΗΣ ΕΝΔΥΝΑΜΩΣΗ ΤΩΝ ΦΙΛΟΒΑΣΙΛΙΚΩΝ ΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΥΣΦΗΜΙΣΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ.

18 Αυγούστου του 1947. Με στόχο την ενδυνάμωση των φιλοβασιλικών αισθημάτων των κατοίκων και τη δυσφήμιση του κομμουνισμού , ακροδεξιές οργανώσεις  οργανώνουν συγκεντρώσεις – ομιλίες  σε χωριά της περιοχής των Φιλίππων. Πρόκειται για οργανώσεις που δημιουργήθηκαν μετά το τέλος της κατοχής. Πολλές από αυτές ήταν μετεξέλιξη  φασιστικών, Μεταξικών οργανώσεων ή ακόμα και οργανώσεων δοσιλόγων, των οποίων τα φιλογερμανικά και φιλοιταλικά αισθήματα ήταν έκδηλα ( ακόμα και από τις ονομασίες τους, όπως  σύλλογος φίλων Ιταλίας ή σύλλογος φίλων Γερμανίας ). Στις τάξεις τους άνηκαν άτομα τα οποία ήταν ταγματασφαλίτες, νομάρχες των Γερμανών κατακτητών, δοσίλογοι, ρουφιάνοι κλπ. Η αλήθεια είναι πως κατά το 1947, οι οργανώσεις αυτές, προσπάθησαν να απομονώσουν αυτούς τους ανθρώπους, όχι με μεγάλη επιτυχία όμως. Κατάφεραν όμως να κάνουν κάτι άλλο. Άλλαξαν την μονόπλευρη, αντικομμουνιστική τους ρητορική και εστράφησαν περισσότερο σε μια φιλοπατριωτική, την οποία όμως συνέδεαν με την υποστήριξη δεξιών και ακροδεξιών πολιτικών κομμάτων αλλά και την υποστήριξη της βασιλείας. Αρωγούς σε αυτή τους την προσπάθεια, οι πρώην συνεργάτες των κατακτητών, είχαν ακόμη και κρατικούς φορείς όπως την αστυνομία, τον στρατό, ακόμη και πανεπιστημιακούς δασκάλους. Όπως πάρα πολύ καλά αναλύει στο βιβλίο του <<Εγνωσμένων κοινωνικών φρονημάτων>> ο καθηγητής κ. Γούναρης Βασίλης:  <<… η πολιτική ένωση Φιλελευθέρων και Λαϊκών απέτυχε, όμως το εθνικό συμφέρον υπήρξε καταλυτικό για την ολοκλήρωση της γεωγραφικής ανασυγκρότησης του δεξιού πολιτικού χώρου στη Μακεδονία. Κατά την πορεία του εμφυλίου, όταν οι επιδρομές του Δημοκρατικού Στρατού πύκνωσαν, οι τοπικές εθνικές οργανώσεις ενισχύθηκαν με εκδρομές των οργανώσεων της Θεσσαλονίκης, που θύμιζαν έντονα παρόμοιες εκδηλώσεις των συλλόγων της ίδιας πόλης στις αρχές του αιώνα, αλλά με έντονο πολιτικό χαρακτήρα, αντικομμουνιστικό βέβαια. Η νέα αυτή μορφή συσπείρωσης αντικατέστησε ανοιχτά τις εκδηλώσεις για τα Εθνικά Δίκαια, που μέχρι το τέλος του 1946 αποτελούσαν τον κανόνα. Κυρίως από το δεύτερο εξάμηνο του 1947 οι αντικομμουνιστικές εκδηλώσεις στην περιφέρεια, πύκνωσαν. Από το κέντρο της Θεσσαλονίκης,  το γήπεδο της ΧΑΝΘ, και την πλατεία Αριστοτέλους, στη Νεάπολη, στις Συκιές, στην Επανομή, στο Κιλκίς, τη Νάουσα, την Καβάλα και τη Δράμα, έφτασαν μέχρι τη Κομοτηνή, το Αμύνταιο, τον Πολύγυρο, τη Κατερίνη, τη Βέροια, την Αριδαία και την Πτολεμαϊδα. Υπάρχουν επίσης μαρτυρίες ό, τι έγιναν τέτοιες εκδηλώσεις και σε κωμοπόλεις (  Γιαννιτσά, Προσωτσάνη, Αξιούπολη, Δοξάτο, Αλεξάνδρεια ) αλλά και σε μικρότερα χωριά. Ως οργανωτές των εκδηλώσεων αυτών αναφέρονται οι τοπικές εθνικιστικές οργανώσεις, παραρτήματα των αναφερθέντων σωματείων, αλλά και άλλων νέων, του Εθνικού Συναγερμού και της Νέας Εθνικής Αντιστάσεως. Συμμετείχαν επίσης και οι στρατιωτικές αρχές, αλλά βασικότεροι και εγκυρότεροι ομιλητές ήταν, κατά τα φαινόμενα, καθηγητές του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, φοιτητές, μέλη της Μορφωτικής Ενώσεως Εθνικοφρόνων Φοιτητών, που περιόδευαν την επαρχία, Εθνικόφρονες ΕΛΑΣίτες ( είναι άγνωστο πότε και από ποιους δημιουργήθηκε αυτή η οργάνωση, όπως και τα άτομα που συμμετείχαν ), στελέχη εφεδροπολεμιστικών οργανώσεων, παλαιοί Μακεδονομάχοι και μετανοήσαντες καπετάνιοι του Δημοκρατικού Στρατού. Οι εκδηλώσεις έκλειναν με ψήφισμα με το οποίο, αν κρίνουμε από την περίπτωση της Προσωτσάνης, οι κάτοικοι εξέφραζαν ( αναφέρω κατά λέξη ) τα εθνικόφρονα αισθήματά των, την αγανάκτησιν δια τα εγκλήματα της σλαυοκομμουνιστικής ανταρσίας. Την πίστιν στην Εθνική Κυβέρνησιν και τη στρατιωτική ηγεσία και την επιθυμία να ταχθούν στην υπηρεσία της πατρίδος δια την καταπολέμησιν του ανταρτικού αγώνος >>.

Δρ. Τάσος Σαββίδης

Κρηνίδες Φιλίππων, 18/08/2017