ΚΡΗΝΙΔΕΣ 1974. ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΜΗΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΠΑΚΑΛΙΚΟ ΤΟΥ ΚΥΡ ΚΩΣΤΑ!

Η φωτογραφία που δημοσιεύουμε σήμερα μας ταξιδεύει 45 χρόνια πίσω στο χρόνο και μας πηγαίνει στο μακρινό 1974, λίγο πριν πέσει η χούντα, αν κρίνουμε από τα ρούχα που φορούν τα παιδιά. Εκτός από τα παιδιά που είναι σε πρώτο πλάνο ( και είναι το θέμα της φωτογραφίας ), έχουμε την ευκαιρία να δούμε και άλλα, πολύ ενδιαφέροντα, πράγματα στον φόντο της. Αρχικά να αναφέρω πως την φωτογραφία μου απέστειλε η Γεύση (Κουπετσίδου ) Καταϊδου η οποία ως συνήθως δεν μου έγραψε, ούτε χρονολογία, ούτε τα ονόματα των παιδιών! Αυτό που είναι το εύκολο της υπόθεσης είναι να αναγνωρίσουμε την τοποθεσία της φωτογράφισης που είναι ο προαύλιος χώρος του δημαρχιακού μεγάρου.  Το κτήριο είχε πρόσφατα κτιστεί και εγκαινιαστεί από τον δικτάτορα Στυλιανό Πατακό, τον «Ταξίαρχο με το μηστρί», όπως αρέσκονταν να τον αποκαλούν, λόγω του ό, τι εγκαινίαζε πολλά έργα. Βέβαια, εγκαινίαζε και πολλά έργα που δεν έγιναν ποτέ στην Ελλάδα, αλλά στα «Γεγονότα» στους Κινηματογράφους, με τη βοήθεια του μοντάζ, τα παρουσίαζαν ως ελληνικά, όπως αποδεικνύεται στο πολύ καλό βιβλίο « Λαμόγια στο χακί» που δημοσιεύει αρχεία της τότε Κ.Υ.Π. Ας ξαναγυρίσουμε όμως στη σημερινή μας φωτογραφία και ας δούμε τα παιδιά προσπαθώντας να τα αναγνωρίσουμε. Το αγοράκι δεξιά κάτω, με το καφέ παντελόνι και την καφέ μπλούζα, είναι ο φοβερός και τρομερός Φουντούκος ή κατά κόσμον Γεώργιος Κουπετσίδης. Πίσω του, με τη μαύρη μπλούζα η Γεύση Κουπετσίδου. Τα άλλα δύο παιδιά δεν τα αναγνωρίζω, εγώ γεννήθηκα μετά τη φωτογραφία, δεν τους θυμάμαι τόσο μικρούς. Θα προσπαθήσω όμως, φυσικά πιθανολογώντας. Ας με διορθώσει η Γεύση που σίγουρα θα διαβάσει το άρθρο, ή οποιοσδήποτε μπορεί να αναγνωρίσει τα δύο παιδιά. Η μικρή με την ζακέτα ίσως είναι η Χάιδω Κόκορα, ενώ με την κόκκινη μπλούζα η μεγάλη κόρη του Λάμπη Φωστηρίδη;  Για την μικρούλα το μυαλό μου πάει και στην αδελφή του Περικλή Λαζαρίδη. Θα περιμένουμε τη Γεύση να μας πεί. Όπως είπαμε στην αρχή, στη φωτογραφία βλέπουμε και άλλα, πολύ σημαντικά πράγματα. Κατ’ αρχάς τα έργα στον προάυλιο χώρο του δημαρχιακού μεγάρου δεν έχουν ακόμη τελειώσει. Δεν έχει γίνει ακόμη η παιδική χαρά ( που την έχουμε δει σε άλλες φωτογραφίες μεταγενέστερες ). Πίσω από τα παιδιά, βλέπουμε τρία κτήρια. Το πρώτο ( από αριστερά προς δεξιά ) είναι η οικία του Λάζαρου Μαυρίδη. Το δεύτερο κτήριο είναι το «σπίτι του Μηνά». Στον κάτω όροφο ήταν κατάστημα που πουλούσε υφάσματα και λευκά είδη, ενώ ο πάνω όροφος ήταν κατοικία. Ο Μηνάς ήταν αριστερός, από τους γνωστούς αριστερούς των Κρηνίδων, τον είχαν ταλαιπωρήσει πάρα πολύ, γεγονός που μαζί με τον φόβο, τον οδήγησαν στην εσωτερική μετανάστευση. Δεν επέστρεψε ποτέ στις Κρηνίδες ( εννοώ για να ζήσει μόνιμα, μετά την πτώση της χούντας ). Εμείς, οι 40 παρά κάτι μέχρι 40 και κάτι, θυμόμαστε το κτήριο ακατοίκητο, αλλά πολύ ωραίο χώρο παιχνιδιού, όχι το εσωτερικό του ( δεν μπορούσαμε να μπούμε μέσα ), αλλά μία αποθήκη που είχε από πίσω, ακριβώς στο χείλος του Μεγάλου Ρέματος. Από εκεί, με την βοήθεια τριών μεγάλων ( μεγάλων στα μάτια μας ) Κακαβιών, κατεβαίναμε στη κήτη του ρέματος. Ακριβώς πιο πάνω, ένα άλλο κτήριο που σημάδεψε τα παιδικά μας χρόνια, το μπακάλικο του Κώστα Λαζαρίδη, το «μαγαζί του κυρ Κώστα». Λειτουργούσε μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1980. Μεγάλωσε ο κυρ Κώστας, το έκλεισε  και στη συνέχεια το νοίκιασε. Τον κάτω όροφο, εννοώ, που ήταν το μαγαζί του. Αν θυμάμαι καλά, ο πρώτος που το νοίκιασε ήταν ο Χατζόπουλος Θόδωρος, ο δάσκαλος πολεμικών τεχνών, και έκανε εκεί τη σχολή του. τελευταίος ο Μιχάλης Παπαδόπουλος ( ο Χιούζ ), που το χρησιμοποίησε ως αποθήκη. Όσον αφορά τον πάνω όροφο, ήταν η πρώτη κατοικία της οικογένειας του Γρηγόρη Κωταϊδη, αν θυμάμαι καλά, το 1983. Για πολλά χρόνια το νοίκιαζε η πιο αγαπημένη Βελγίδα του κόσμου, μία εξαιρετική κοπέλα που δεν πρόλαβε να γεράσει, η Ζοέλ. Μας άφησε ξαφνικά, πριν λίγα χρόνια. Αυτά μπορώ να διακρίνω στην φωτογραφία και αυτά μπορώ να θυμηθώ. Κρατώ μια επιφύλαξη για την χρονολόγηση της φωτογραφίας, ίσως είναι παλαιότερη, αλλά όχι και πολύ.

Τάσος Σαββίδης

Κρηνίδες Φιλίππων, 05/03/2019