ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥΣ. 07 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1156. ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ Ο ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ, ΙΣΑΑΚΙΟΣ Β΄ ΑΓΓΕΛΟΣ, Ο ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ΠΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΤΑ ΛΑΤΙΝΙΚΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΓΟΥΛΙΕΛΜΟΥ ΤΗΣ ΣΙΚΕΛΙΑΣ ΔΥΤΙΚΑ ΤΩΝ ΦΙΛΙΠΠΩΝ.

07 Σεπτεμβρίου του 1156. Γεννιέται ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου, Ισαάκιος Β΄ Άγγελος. Ο Ισαάκιος αφού κατάφερε να πάρει την εξουσία από τον Ανδρόνικο Α΄ Κομνηνό ιδρύοντας έτσι την δυναστεία των Αγγέλων. Στα πρώτα χρόνια της εξουσίας του κατάφερε να σταματήσει τα λατινικά στρατεύματα του Γουλιέλμου δυτικά των Φιλίππων στη θέση που παλαιότερα υπήρχε η Αμφίπολη ( η Αμφίπολη είχε καταστραφεί από το 5^ο μ. Χ. αιώνα. Την ξαναέκτισε ο Ιωάννης Καντακουζηνός, για αμυντικούς λόγους, τον 13^ο αιώνα ). Ο Ισαάκιος Β΄ Άγγελος, ευγενούς καταγωγής αντικατέστησε τον αυτοκράτορα Ανδρόνικο Α΄ Κομνηνό μετά τα επεισόδια και τη θανάτωσή του. Έτσι εγκαθιδρύθηκε στο
Βυζάντιο ο Οίκος Αγγέλων. Αμέσως ανέλαβε δράση και τα Βυζαντινά στρατεύματα υπό το στρατηγό Αλέξιο Βρανά διέλυσαν τον απειλητικό στρατό του Γουλιέλμου δυτικά των Φιλίππων, στην Αμφίπολη,  το 1185.
Δεν μπόρεσε όμως να κάνει τίποτε για την ανάκτηση των νησιών του Ιονίου Λευκάδα, Ιθάκη, Κεφαλονιά και Ζάκυνθος τα οποία είχαν καταληφθεί από τον στόλο του Γουλιέλμου Β΄ με ναύαρχο τον Μαργαριτώνη το καλοκαίρι του ίδιου έτους.
Η συνέχεια της βασιλείας του δεν υπήρξε αντάξια αυτού του πρώτου θριάμβου, και αυτό γιατί σε αντίθεση με τον Ανδρόνικο, ο Ισαάκιος ήταν ανίκανος να διοικήσει ικανοποιητικά το κράτος. Επανήλθε η παταχθείσα υπό τον προκάτοχό του διαφθορά των υπαλλήλων, αλλά και η εξαγορά τίτλων και προνομίων, ως τα βασικά στοιχεία της διοίκησης. Η βασιλεία του Ισαάκιου δεν μπορεί να θεωρηθεί αποτυχημένη καθώς πέτυχε συμμαχία με το βασίλειο της Ουγγαρίας και παντρεύτηκε την Μαργαρίτα, κόρη του βασιλιά Μπέλα. Το 1186 ξέσπασε επανάσταση στην Βουλγαρία από τους αδελφούς Ασέν. Ο Ισαάκιος οδήγησε ο ίδιος τα στρατεύματα, νίκησε τους επαναστάτες που υποχώρησαν στα εδάφη των βλάχων στα σύνορα του Δούναβη, αλλά δεν εκμεταλλεύτηκε την νίκη του και γύρισε στην Κωνσταντινούπολη. Έτσι οι Βούλγαροι με την βοήθεια των βλάχων ανακατέλαβαν τα βόρεια εδάφη. Ο αυτοκράτορας αντέδρασε και στην αρχή ανέλαβε ο θείος του, Σεβαστοκράτορας Ιωάννης Δούκας, που τον είχε βοηθήσει. Όμως αντικαταστάθηκε λόγω υποψίας για συνωμοσία και ανέλαβε ο Ιωάννης Καντακουζινός, όπου είχε τυφλωθεί ανεπιτυχώς από τον Ανδρόνικο. Έτσι έστειλε τον νικητή τον Νορμανδών Αλέξιο Βρανά, ο οποίος στράφηκε εναντίον του, νικήθηκε από τον Conrad του Μομφερα που είχε παντρευτεί την αδελφή του αυτοκράτορα. Έτσι ο Ισαάκιος ανέλαβε ο ίδιος την εκστρατεία. Λίγο νωρίτερα είχε στείλει τον στόλο του σε διάφορες αποστολές στην αρχή στην Άκρα, όπου στάλθηκαν 80 πλοία για την ελευθέρωση του αδελφού του Αλέξιου, και έπειτα 70 στη Κύπρο ενάντια στον Ισαάκιο Κομνηνό, όπου ήδη από τον καιρό του Ανδρόνικου είχε γίνει ανεξάρτητος. Ο στόλος όμως εμποδίστηκε εξαιτίας της συμμαχίας του Βασιλείου της Κύπρου με τους Νορμανδούς, όπου έστειλαν τον Μαργαριτώνη για να υπερασπιστεί το νησί. Το 1187 ο Ισαάκιος πολιόρκησε το Λόβετς. Το μόνο που κατάφερε ήταν να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία της δεύτερης βουλγαρικής αυτοκρατορίας, κρατώντας ως ομήρους την γυναίκα και τον μικρότερο αδελφό του Ιβάν Ασεν (τον μελλοντικό Καλογιάν), τους οποιους έπιασε κατά την πολιορκια ( τα στοιχεία προέρχονται από τη ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ ).
Το 1187, ο Σαρακηνός Ελ-Σαλαντίν κατέλαβε τα Ιεροσόλυμα, καταλύοντας το ομώνυμο Σταυροφορικό βασίλειο. Σε πλήρη αντίθεση με το αντίστοιχο γεγονός της πτώσης των Ιεροσολύμων στους Φράγκους, ο Σαλαντίν δεν επιδόθηκε σε σφαγή, αλλά επέτρεψε σχεδόν σε όλους τους Χριστιανούς να εξαγοράσουν την ελευθερία τους.
Η πτώση της Αγίας Πόλης αποτέλεσε το έναυσμα για την διοργάνωση το 1191 της Γ΄ Σταυροφορίας από το Φρειδερίκο Βαρβαρόσσα. Έντρομος ο Ισαάκιος, αλλά και πολύ κατώτερος των απαιτήσεων των γεγονότων, δεν κατόρθωσε να επιδείξει την οξύνοια και διπλωματική ευελιξία των Κομνηνών στη διαχείριση των Σταυροφορικών στρατευμάτων. Ο Φρειδερίκος πέρασε στην Ανατολία και κατέλαβε το Ικόνιο. Στην πορεία όμως πέθανε από πνιγμό με αποτέλεσμα την άμεση και άδοξη λήξη της Σταυροφορίας, χωρίς καν να πλησιάσει στο στόχο της. Ο γιος του Ερρίκος ΣΤ΄, ανέλαβε την πρωτοβουλία για νέα Σταυροφορία το 1195. Αν και τα πρώτα στρατεύματα κινήθηκαν επιτυχώς, ο θάνατος του Ερρίκου το 1197 στη Μεσήνη έδωσε άδοξο τέλος και στη νέα εκστρατεία.
Ανήμπορος να ακολουθήσει τις εξελίξεις, ο Ισαάκιος ήταν ένας αδύναμος ηγέτης, χωρίς πολλά από τα χαρίσματα των Κομνηνών. Εκθρονίστηκε από τον αδελφό του Αλέξιο Γ΄ Άγγελο ενώ οργάνωνε άλλη μια εκστρατεία κατά της Βουλγαρίας στο στρατόπεδο του και τιμωρήθηκε με τύφλωση το 1195. Το 1203, δηλαδή τις παραμονές της πολιορκίας της Πόλης από τους Σταυροφόρους της Δ΄ Σταυροφορίας, ο γιος του μοιράζοντας αφειδώς υποσχέσεις για ανταλλάγματα, κατόρθωσε με τη βοήθεια των Δυτικών, και κυρίως των Βενετών, να επανακτήσει το θρόνο και να χρισθεί συμβασιλέας με τον πατέρα του. Λίγο πριν την πτώση (1204), πατέρας και γιος εκθρονίστηκαν και θανατώθηκαν από τον Αλέξιο Ε΄ Μούρτζουφλο.

Δρ. Τάσος Σαββίδης
Κρηνίδες Φιλίππων, 04/09/2017