ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΡΑΜΜΕΝΕΣ ΣΕ ΠΕΤΡΑ. ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΕΚΡΙΔΗ

 

 Λίγο πιο πάνω από το 1^ο δημοτικό σχολείο Κρηνίδων και τον ναό του Αγίου Γεωργίου υπάρχει μια διασταύρωση. Στην μια πλευρά το σπίτι του «Νοσοκόμου», δεξιά του «Καραστέφανου», του εγγονού του σήμερα, του «Βαρώνου» . Αν προχωρήσει κανείς τον δρόμο αυτό, και λίγα μέτρα πιο ανατολικά, θα συναντήσει το κτήριο της φωτογραφίας. Πρόκειται για ένα από τα πιο παλιά κτήρια των Κρηνίδων, καθώς είναι απομεινάρι «τουρκικού σπιτιού», δηλαδή σπίτι που βρήκαν οι πρόσφυγες όταν ήρθαν και άρα χρισμένο πριν το 1912. Ήταν ένα τεράστιο σπίτι, διώροφο, τότε, στο οποίο στεγάστηκαν πολλές οικογένειες προσφύγων. Ανάμεσά τους και ο Κεκρίδης Νίκος. Δεν γνωρίζω αν γεννήθηκε στον Πόντο ή στην Ελλάδα, πάντως καταγωγή είχε από τη Νικόπολη. Ο αδελφός του πατέρα του προσπάθησε να έρθει μέσω Ρωσίας, δεν τον ξαναείδε κανείς.Ορφανός μεγάλωσε ο Κεκρίδης, αλλά κατάφερε να κάνει πολλά. Παντρεύτηκε την επίσης καταγόμενη από τη Νικόπολη του Πόντου, Κλεμένη. Μαζί απέκτησαν τον Σταύρο, τον Μιχάλη και μία κόρη, της οποίας το όνομα δε γνωρίζω. Αν το γνωρίζει κάποιος ας μας το γράψει στα σχόλια. Ο Κεκρίδης Νίκος αποτελεί σταθμό στην νεώτερη ιστορία των Κρηνίδων, καθώς ήταν αυτός που σε συνεργασία με τον Παρχαρίδη, αγόρασαν και δούλεψαν την πρώτη πατόζα. Πατόζα, για όσους δεν γνωρίζουν, ήταν μια αλωνιστική μηχανή. Ήταν σε σταθερή βάση (δεν μπορούσε να κινηθεί και να θερίσει δηλαδή). Αφού θέριζαν το σιτάρι με το χέρι, το έριχναν στην πατόζα η οποία διαχώρισε το στέλεχος από τους σπόρους. Μαζί με την πατόζα αγόρασαν και ένα τρακτέρ, επίσης από τα πρώτα των Κρηνίδων. Αργότερα ο Κεκρίδης Νίκος, έχτισε καινούργιο σπίτι και έφυγε από το παλιό «τουρκικό». Πέθανε πριν λίγα χρόνια. Δεν γνωρίζω τι απέγιναν τα παιδιά του. Το σπίτι μετατράπηκε σε αποθήκη, έγιναν αλλαγές, μίκραινε και έχασε τον ένα όροφο. Σήμερα είναι έτοιμο να καταρρεύσει, ό, τι απέμεινε από το άλλοτε τεράστιο «τουρκικό σπίτι».

Τάσος Σαββίδης

Κρηνίδες Φιλίππων, 05 Δεκεμβρίου 2020