23 Ιανουαρίου του 1914. Η περιγραφή αυτών που είδε στο Δοξάτο, ο
πλοίαρχος του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού, Cardale, συγκλονίζει ακόμα και σήμερα, έναν
αιώνα αργότερα. Οι σφαγές των Βουλγάρων ήταν τόσο βάρβαρες, που αρνείται να
πιστέψει ανθρώπινος νους αυτά που βλέπει και ακούει. Ας δούμε, αρχικά, τα γεγονότα για να
μπούμε ακριβώς στο πνεύμα των γεγονότων εκείνων των ημερών. Κατά τη
διάρκεια του Α’ Βαλκανικού Πολέμου το 1912 το χωριό Δοξάτο και η περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας καταλήφθηκε από τους Βούλγαρους, οι οποίοι έδιωξαν τους Έλληνες διοικητές του χωριού. Την επόμενη χρονιά διεξήχθη ο Β’ Βαλκανικός πόλεμος και ο ελληνικός στρατός με αρχιστράτηγο τον Βασιλιά Κωνσταντίνο Α’ ανέλαβε να ελευθερώσει τις περιοχές της Μακεδονίας που ήταν υπό βουλγαρική κατοχή. Αφού κατέλαβε αρχικά την Καβάλα και τις Σέρρες συνέχισε με επιτυχία την προέλαση του προς τη Δράμα. Τα ελληνικά στρατεύματα ανάγκασαν τους Βούλγαρους σε υποχώρηση. Πριν εγκαταλείψουν την περιοχή της Δράμας, πραγματοποιήθηκε ανταλλαγή πυρών μεταξύ Ελλήνων ανταρτών και των Βουλγάρων στρατιωτών. Τότε οι δεύτεροι προφασιζόμενοι τους πυροβολισμούς επιτέθηκαν στο χωριό Δοξάτο. 30 Ιουνίου 1913. Εκείνο το πρωί πολλοί κάτοικοι είχαν πάει στην εκκλησία για να προσευχηθούν για την γιορτή των Αγίων
Αποστόλων. Οι Βούλγαροι κύκλωσαν έφιπποι το χωριό και
όρμησαν στους ανυπεράσπιστους κατοίκους. Ανάμεσα στους αμάχους ήταν γέροι,
γυναίκες και παιδιά. Η δολοφονική τους δράση δεν είχε όρια ( η περιγραφή των
γεγονότων είναι από την εκπομπή ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, όσο μπορεί πιο ουδέτερη.
Αυτό που πρέπει να δούμε εμείς είναι η
περιγραφή του Βρετανού πλοιάρχου, που είδε τα αποτελέσματα αυτής της κτηνωδίας
από κοντά, λίγους μήνες μετά που έγραψε της αναφορά που δίνουμε παρακάτω ). Για
ώρες έσφαζαν τους κατοίκους και τους αποκεφάλιζαν. Αφού πρώτα βίασαν τις
γυναίκες μετά τις κατακρεούργησαν με τα σπαθιά τους. Όσοι κάτοικοι έτρεχαν στον
κάμπο να ξεφύγουν τους εκτελούσαν. Το ίδιο συνέβη και σε όσους είχαν κρυφτεί
μέσα σε σπίτια. Τις πρώτες απογευματινές ώρες, τελείωσαν τις θηριωδίες σε βάρος
των κατοίκων, έβαλαν φωτιά στο χωριό και το εγκατέλειψαν. Ανάμεσα στους
Βούλγαρους ήταν και πολλοί Τούρκοι, οι οποίοι θεωρώντας ότι η Τουρκία είχε
συμμαχήσει μαζί τους δεν αρνήθηκαν να επιτεθούν στους Έλληνες συγχωριανούς
τους. Λίγες ώρες μετά την αποχώρησή τους προσπάθησαν να επιστρέψουν για να
θάψουν μερικά πτώματα για να κρύψουν τη σφαγή, αλλά ο ελληνικός στρατός
πλησίαζε στη Δράμα και υποχώρησαν γρήγορα. Οι Έλληνες στρατιώτες έγιναν δεκτοί
ως σωτήρες από τους εναπομείναντες κατοίκους. Μόλις αντίκρισαν τις φρικαλεότητες
ένιωσαν αποτροπιασμό.
Μαζί με τους Έλληνες
στρατιώτες ήταν και ο πλοίαρχος του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού ( όπως είπαμε
από την αρχή ), ο οποίος προσπάθησε να γράψει αυτά που είδε!
<< Κατά την είσοδον εις την
πόλιν, το πρώτο όπερ προσέπεσεν εις τους οφθαλμούς μου, ήσαν αι αγέλαι κυνών
καταβροχθιζόντων ανθρωπίνους σάρκας. Η πόλις τελείως κατεστραμμένη εφαίνετο
έρημος, ως εκ τούτου δε ηναγκάσθην να φωνάξω επανειλημμένως δια να εμφανισθώσι
γραίαι τινές εκ των ερειπίων. Όλα τα πτώματα ήσαν διάτρητα υπό τον λογχών και
έφερον ίχνη απίστευτων ακρωτηριασμών. Οι τοίχοι των οικιών είχον ρυπανθεί από
αίματα, εις το ύψος έξι ποδών από τους εδάφους, τουθ’ όπερ εξηγείται, κατά το
λέγειν των επιζώντων εκ του ότι τα δυστυχή θύματα δεν είχον σφαγεί αμέσως, αλλά
εθανατούντο δια λογχισμών.>>
Τι μπορεί να πει παραπάνω κανείς……
Δρ. Τάσος Σαββίδης
Κρηνίδες Φιλίππων, 22/01/2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου