ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥΣ. 26 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1032 μ. Χ. ΠΕΘΑΙΝΕΙ Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΙΟΓΕΝΗΣ, ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟΥΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΡΩΜΑΪΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ.

  26 Σεπτεμβρίου του 1032 μ. Χ. Πεθαίνει ένας από τους πιο σημαντικούς στρατηγούς της Μακεδονίας και Θράκης σε όλη τη διάρκεια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Με τη δράση του σταμάτησε τις εισβολές των Βουλγάρων στη Μακεδονία, αλλά και τις αποσχιστικές τάσεις των πόλεων της Μακεδονίας. Ο Κωνσταντίνος Διογένης ήταν ένας εξέχων βυζαντινός στις αρχές του 11ου αιώνα, που δραστηριοποιούνταν στα Βαλκάνια σαν στρατηγός και διοικητής. Ήταν το πρώτο αξιόλογο μέλος της οικογένειας Διογένη από την Καππαδοκία ο οποίος διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στο 11ο αιώνα στο Βυζάντιο.
Ξεκίνησε την καριέρα του ως διοικητής ενός από στρατιωτικά τάγματα κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Βασιλείου Β΄ (976-1025), στην της τελευταίας εκστρατείας του εναντίον της Βουλγαρίας . Το 1014, συμμετείχε στην αποφασιστική νίκη του Βυζαντίου στην Μάχη του Κλειδίου. Το 1018 ο χρεώθηκε την εκκαθάριση των τελευταίων εναπομεινάντων κέντρων της βουλγαρικής αντίστασης. Πήρε το Σίρμιο και ονομάστηκε διοικητή του ( άρχων ), με το κύρος του που εκτείνεται πάνω από τα υποτελή της Σερβίας κρατίδιο της Ράσκας. Ο τίτλος του ήταν του στρατηγού της Σερβίας όπου μαρτυρείται σε μια σφραγίδα που αποδίδεται σε αυτόν. Ο Διογένης διατάχθηκε από τον Βασίλειο Β΄ να υποτάξει τον Σέρμορ της Σρεμ υποτελή στους βούλγαρους προκειμένου να εδραιωθεί ο βυζαντινός έλεγχος των βόρειων Βαλκανίων. Κατά συνέπεια, ο Διογένης τον κάλεσε σε συνομιλίες στις εκβολές του ποταμού Σάβα στο Δούναβη , αλλά του είχε στήσει παγίδα τον συνέλαβε και τον σκότωσε ^.

Περίπου το 1022 ή 1025, ο Κωνσταντίνος έγινε ο Βυζαντινός διοικητής (Στρατηγός Αυτοκράτορας ) της Βουλγαρίας. Με αυτή την ικανότητα απέκρουσε εισβολή του πατζινακικού το 1027. Κατά το ίδιο έτος, είχε αποσυρθεί νότια προς τη Θεσσαλονίκη, αλλά διατήρησε, τουλάχιστον στα χαρτιά, το ρόλο του ως διοικητής, όπως πιστοποιείται από άλλη σφραγίδα που αναφράφει : "Ανθύπατος , πατρίκιος και δούκας της Θεσσαλονίκης, η Βουλγαρία και η Σερβία". ( τα βιογραφικά στοιχεία προέρχονται από τη ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ, ώστε να μπορεί ο καθένας να τα ελέγξει ).
Ο Κωνσταντίνος είχε παντρευτεί μία , άγνωστου ονόματος, κόρη του Βασιλείου Αργυρού, αδελφού του αυτοκράτορα Ρωμανού Γ΄ Αργυρού αλλά το 1029 είχε κατηγορηθεί μαζί με άλλους εξέχοντες στρατηγούς, όπως ο Ευστάθιος Δαφνομήλης , για συνωμοσία εναντίον του αυτοκράτορα μαζί με την Θεοδώρα. Μετατέθηκε ανατολικά ως στρατηγός των Θέματος των Θρακησίων, αλλά σύντομα επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, όπου φυλακίστηκε και αργότερα τυφλώθηκε. Η Θεοδώρα εκάρη μοναχή και αποσύρθηκε σε ένα μοναστήρι, αλλά προφανώς συνέχισε να συνωμοτούν με τον Διογένη, ο οποίος σχεδίαζε να εκμεταλλευτεί την απουσία του Ρωμανού στην εκστρατεία στην Ανατολή (το 1032) για να αποδράσουν στα Βαλκάνια. Το σχέδιο είχε διαρρεύσει στο Ρωμανό ο Θεοφάνης, μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, και οι συνωμότες συνελήφθησαν. Ο Διογένης μεταφέρθηκε στο Παλάτι των Βλαχερνών για ανάκριση από τον Ιωάννη τον ευνούχο, αλλά ο Κωνσταντίνος αυτοκτόνησε αντί να ομολογήσει με βασανιστήρια^.
Ο γιος του Κωνσταντίνου ήταν ο Ρωμανός Δ΄ Διογένης μετέπειτα αυτοκράτορας.

Δρ. Τάσος Σαββίδης
Κρηνίδες Φιλίππων, 24/09/2017