¨ΠΟΣΟ ΜΑΛΑΚΑΣ ΕΙΣΑΙ ΤΕΛΙΚΑ¨;

      

  Μπροστά σε ένα αποτρόπαιο θέαμα βρέθηκα εχθές το πρωί, όταν πήγα να φυτέψω μερικά δένδρα στο άλσος των Κρηνίδων, κάτω από την ακρόπολη των Φιλίππων. Αντίκρισα περίπου δέκα δένδρα κομμένα με αλυσοπρίονο, τρία εκ των οποίων μεγάλης ηλικίας. Είναι φορές που το μυαλό σου σταματάει, δεν ξέρεις τι να σκεφτείς, πώς να αντιδράσεις, ακόμα και πώς να περιγράψεις αυτό που βλέπεις! Διότι πώς να περιγράψεις και πώς να χαρακτηρίσεις αυτόν που πήγε μέσα στο δάσος και έκοψε με αλυσοπρίονο δέκα δένδρα; Τι μπορεί να έχει στο μυαλό του κάποιος που, έτσι επειδή γουστάρει, κόβει καμιά δεκαριά δένδρα; Μάλιστα, δεν τα κόβει, ούτε σπίτι του, ούτε στο χωράφι του. Τα κόβει μέσα στο δάσος! Με άλλα λόγια, τα στερεί από όλους μας. Το ποιο γελοίο είναι να πρόκειται για κάποιον από αυτούς που καταπάτησαν το δάσος, έκοψαν χιλιάδες μικρά δενδρύλλια και έκαναν μία περιοχή που αυτοί όρισαν, χωράφι τους! Έτσι γούσταραν, έτσι έκαναν. Μετά έβαλαν ελιές και σώθηκαν οικονομικά οι άνθρωποι. Αν ήξερα ποιος το έκανε, θα δημοσίευα και φωτογραφία του. Από αυτούς που έχουν καταπατήσει και καταστρέψει το δάσος ο ένας ήταν

92 χρονών, ο άλλος είναι 84, ο τρίτος 80, ο τέταρτος 74. Είναι χαρακτηριστικό της παράνοιάς τους, πως δύο από αυτούς που είχαν καταπατήσει διπλανές δασικές εκτάσεις και είχαν καταστρέψει χιλιάδες δενδρύλλια, μάλωσαν μεταξύ τους για ατ σύνορα!!! Φυσικά, το δασαρχείο είναι αυτό που φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη, αυτό πρέπει να κάνει τις κατάλληλες ενέργειες! Το ξαναλέω, δεν γνωρίζω αν κάποιος από τους καταπατητές έκοψε τα δένδρα. Από το 1992 προσπαθώ να δημιουργήσω κάτι, στην αρχή  στα πλαίσια μια μικρής ομάδας ανθρώπων, κάποιες στιγμές σε σχολεία, τις περισσότερες μόνος. Συγγνώμη που γράφω σε πρώτο ενικό, δεν είμαι ο μόνος που φυτεύει δένδρα και προσπαθεί να δημιουργήσει ένα όμορφο δασάκι, υπάρχουν και άλλοι. Ίσως να είμαι αυτός με τη μικρότερη προσφορά, δεν έχει καμία σημασία για μένα, όσοι περισσότεροι τόσο το καλύτερο. Αναφέρομαι όμως στα προσωπικά μου συναισθήματα, δεν μπορώ να γνωρίζω τι σκέφτονται οι άλλοι. Από το 1993 και μέχρι σήμερα έχουμε φυτέψει περισσότερα από 3500 δένδρα, έχω κλαδέψει πολύ περισσότερα. Μπορώ να καταλάβω  την μη συμμετοχή σε αυτό το εγχείρημα, αδυνατώ να καταλάβω όμως την μανία καταστροφής κάποιων. Τα δένδρα που είδα κομμένα εχθές και βλέπεται στις φωτογραφίες, είναι περίπου 70 ετών τα πουρνάρια, περίπου 40 η ακακία, νεαρότερα τα άλλα. 70 χρόνια δεν πείραξαν κανέναν, μόνο αυτόν που τα έκοψε πριν λίγες ημέρες! Επέστρεψα στην οικία μου πραγματικό ράκος, έφερνα στο μυαλό μου αυτά τα 27 χρόνια συνεχούς προσπάθειας. Ήμουν 16 χρονών και έγινα 43!  Μόνο το 2017 και 2018, μόνος μου, έριξα περισσότερους από 12.500 σπόρους αγριοκαστανιάς, από τους οποίους θα φυτρώσει το 12% περίπου και ό, τι φυτρώσει θα φαγωθεί από τα κατσίκια που περνούν και βόσκουν ( ένας  τσομπάνος έχει μείνει ). Μόνο το 2017 – 2018 περίπου 2700 κυπαρίσσια και πεύκα, που φύτρωσαν μόνο τους, φαγώθηκαν από τα κατσίκια και τα πρόβατα, ενός μόνο βοσκού. Από τον Σεπτέμβριο μέχρι σήμερα, 70 δένδρα έχουν κοπεί με αλυσοπρίονο, έτσι, χωρίς λόγο! Κοίταξα τον καθρέφτη μου. Μεγάλος, ολόσωμος φαινόμουνα. Σκέφτηκα  και είπα στον εαυτό μου... «ΠΟΣΟ ΜΑΛΑΚΑΣ ΕΙΣΑΙ ΤΕΛΙΚΑ»;

Δρ. Τάσος Σαββίδης

Κρηνίδες Φιλίππων, 03/02/2019