ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΡΑΜΜΕΝΕΣ ΣΕ ΠΕΤΡΑ Η ΒΡΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΑΥΛΙΟ ΤΟΥ Α’ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ.

 Μέχρι το 1926 είχε ολοκληρωθεί η έλευση των προσφύγων στις Κρηνίδες. Ένα από τα πραγματικά μεγάλα θαύματα τις εποχής εκείνης ήταν πως κατάφεραν να λύσουν το πρόβλημα στέγασης των προσφύγων, όχι μόνο στην περιοχή των Φιλίππων, αλλά σε όλη την Ελληνική επικράτεια. Ενώ λοιπόν, στις Κρηνίδες,δεν υπήρχε πρόβλημα στέγασης ( τουλάχιστον άμεσο) ,υπήρχε πρόβλημα υδροδότησης. Σε μία περιοχή που τα νερά έτρεχαν από

κάθε σχισμή βράχου οι κάτοικοι είχαν πρόβλημα! Υπήρχαν οι δύο πηγές, τα «κρύα νερά» και τα «Καβάκια». Πέραν αυτών, υπήρχαν τρία πηγάδια, τα δύο στο πατρικό του Γιαννάκη του ράφτη, αυτά υπάρχουν ακόμη, και το άλλο απέναντι περνώντας το μεγάλο ρέμα, δίπλα ακριβώς από την κοίτη του ( εκεί που τώρα κόβει ξύλα ο Τζακ Νώρις ). Το τελευταίο το σκέπασαν όταν θέλησαν να μεγαλώσουν τον δρόμο, διότι ακόμη και τα Ι.Χ. δύσκολα χωρούσαν. Όσες οικογένειες έμεναν κοντά

σε αυτά ήταν εύκολο να προμηθευτούν νερό. Όσες όμως ήταν μακριά, έπρεπε να διανύσουν μια αρκετά μεγάλη απόσταση. Αφετέρου, πολλές φορές οι ουρές που σχημάτιζαν οι γυναίκες που ήθελαν νερό ήταν μεγάλες, περιμένοντας να ρθεί η σειρά τους. Ήταν τότε ακριβώς, το 1932, που αποφασίστηκε να γίνει μία βρύση ώστε να βοηθήσει την κατάσταση που προαναφέραμε. Έσκαψαν λοιπόν ένα αυλάκι από τα ¨κρύα νερά» μέχρι το σχολείο και εκμεταλλευόμενοι τη φυσική κλίση, κατάφεραν να μεταφέρουν το νερό ( εννοείται πως μέσα στο αυλάκι τοποθέτησαν σωλήνες και μετά το σκέπασαν ).

Την εποχή εκείνη το Α΄ δημοτικό δεν είχε μαντρότοιχο, ούτε περίφραξη. Έτσι η εικόνα της βρύσης ήταν πολύ διαφορετική από αυτήν που βλέπουμε σήμερα, δηλαδή να είναι μέρος του μαντρότοιχου του σχολείου.

Τάσος Σαββίδης

Κρηνίδες Φιλίππων, 15.03.2020