Απέναντι από το καφενείο του Ευθύμη, στο τέλος του δρόμου, ακριβώς πριν του Ρεβύθη, υπάρχει το κτήριο που στέγαζε το σινεμά την δεκαετία του 1950. Πρόκειται για την "Αποθήκη του Κωνσταντή", δίπλα στο σπίτι του Οικονόμου. Μετά το σινεμά ( κατεβαίνοντας ) υπάρχει ένα δρομάκι που μπαίνει μέσα ( αυτό της φωτογραφίας ). Το δρομάκι έχει μήκος περίπου 100 μέτρα και τελείωνε στα φυσικά του όρια, δηλαδή το μεγάλο ρέμα. Μπαίνοντας στο δρομάκι αυτό ( περίπου 2,5 μέτρα πλάτος, διότι τα κάρα είχαν πλάτος 2 μέτρα ) έβγαινες στην οικία Ιωσηφίδη Πέτρου και της Δέσποινας του Μωραίτη. Η οικία του Πέτρου Ιωσηφίδη έχει τεράστια ιστορική σημασία ( αν και δεν υπάρχει σήμερα ) και αυτό διότι αφενός ήταν από τα πρώτα σπίτια που έχτισαν οι Πόντιοι πρόσφυγες, και αφετέρου ( και αυτό είναι το κυριότερο ), υπήρξε το πρώτο κοινοτικό κατάστημα των Κρηνίδων. Για την ακρίβεια, τότε, οι Κρηνίδες δεν ήταν αυτόνομη κοινότητα, αλλά υπαγόταν στη Σέλιανη, είχε δηλαδή πάρεδρο και όχι πρόεδρο ( μέχρι το 1926 ). Ήταν τότε που είχαν νοικιάσει ένα δωμάτιο του δευτέρου ορόφου και το χρησιμοποιούσαν ως γραφείο και αίθουσα συνεδριάσεων. Ο δρόμος χρησιμοποιείται ελάχιστα σήμερα καθώς δεν υπάρχουν οικίες ( και το σπίτι της Δέσποινας του Μωραϊτη κατεδαφίστηκε ). Είναι χωμάτινος και δεν φωτίζεται το βράδυ. Ακριβώς επειδή τιμάμε την ιστορία μας, ακόμα και των παππούδων μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου