Η Πρωτοβουλία Φιλίππων πολιτεία, δημιουργήθηκε από πολίτες για να διεκδικήσει για την περιοχή των Φιλίππων, τη δημιουργία ενός δήμου, του Δήμου Φιλίππων, που να πληροί όλα εκείνα τα κριτήρια που θα εμβαθύνουν τη δημοκρατία και ταυτόχρονα θα δίνουν προοπτικές ισχυρής ανάπτυξης του τόπου μας.

Δευτέρα 22 Ιανουαρίου 2018

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥΣ. 21 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1910. ΜΟΥΤΑΣΑΡΡΙΦΗΣ ΔΡΑΜΑΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Ο ΤΑΧΣΙΝ ΟΥΣΕΡ ( TAHCIN USER ), ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΟΘΩΜΑΝΟΣ ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ.


21 Ιανουαρίου του 1910. Μουτασαρρίφης Δράμας γίνεται ο Ταχσίν Ουσέρ που υπήρξε και ο τελευταίος διοικητής  της Ανατολικής Μακεδονίας. Για την ακρίβεια η ακριβής ορολογία είναι Υποδιοίκηση Δράμας κάτι σαν νομαρχία δηλαδη, που τα όριά της ήταν οι σημερινές αντιπεριφέρειες Δράμας, Καβάλας, μέρος της Ξάνθης και μέρη που σήμερα ανήκουν στη Βουλγαρική επικράτεια. Η τότε νομαρχία Δράμας δηλαδή είχε στην επικράτειά της εκτός από τον πριν λίγα χρόνια νομό Δράμας, τον νομό Καβάλας ( προέκυψε από τη διάσπαση του νομού Δράμας το
1924 ), μέρος του νομού Ξάνθης ( Σταυρούπολη, Κομνηνά κλπ ) και βόρεια έφτανε έως το Άνω Νευροκόπι.  Ο Ταχσίν Ουσέρ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, στις 29 Αυγούστου του 1877. Μετά το πέρας των σπουδών του, άρχισε η καριέρα του ως κρατικού αξιωματούχου. Πρώτη φορά έρχεται στην περιοχή μας στις 5 Οκτωβρίου του 1897 στην θέση του Νουδίρη του Ναχιγιέ ( κατί σαν του σημερινούς Καλλικρατικούς δήμους, τόσο καινοτόμο ήταν το σχέδιο  <<Καλλικράτης >> ) της Προσοτσάνης.  Όπως λέει ο  ίδιος στο ημερολόγιό του <<  Διορίστηκα στη θέση του Νουδίρη ενός Ναχιγιέ και έτσι η τύχη μου ενώθηκε με τα πεπρωμένα του έθνους και του κράτους. Την εποχή εκείνη ο Ναχιζιές της Προσοτσάνης ( 20 χωριά ), είχε πληθυσμό 10.000 ανθρώπων. Ο Ταχσίν Ουσέρ δεν θα παραμείνει πολύ καιρό στην Προσοτσάνη. Αφού περάσει μια δεκαετία σε διάφορα πόστα της κρατικής εξουσίας, θα επιστρέψει στην περιοχή μας, αυτή τη φορά όμως ως Μουτασαρρίφης. Θα παραμείνει στη θέση αυτή ως την απώλεια της Μακεδονίας για την Οθωμανική αυτοκρατορία ( όπως το βλέπει ό ίδιος ), ή την απελευθέρωση της, όπως το βλέπουμε εμείς.  Όπως γράφει ο ίδιος <<  Η Δράμα ήταν για μένα ένα ένδοξο πεδίο δράσης. Η απώλεια της Δράμας με κάνει πάντα να κλέω>>. Η καριέρα του Ταχσίν Ουσέρ στον κρατικό μηχανισμό θα συνεχισθεί και μετά την <<απώλεια>> της Δράμας. Το 1919 τον βρίσκει Βαλή ( έπαρχο ή περιφερειάρχη ) Σμύρνης.  Αφού θα περάσει μια σύντομη περίοδο εξορίας στη Μάλτα ( ο Ταχσίν Ουσέρ ήταν από τους πιο στενούς συνεργάτες του Κεμάλ Ατατούρκ και μετείχε από τα μαθητικά του χρόνια στις οργανώσεις διάλυσης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και ιδρύσεως του Τουρκικού κράτους ), ο Ταχσίν Ουσέρ θα γίνει βουλευτής  της Τουρκικής Δημοκρατίας. Λίγο αργότερα θα τιμηθεί με το μετάλλιο της Ανεξαρτησίας που φέρει την υπογραφή του Γκαζή Μουσταφά Κεμάλ ( Ατατούρκ ). Πέθανε στις 3 Δεκεμβρίου του 1939 στο Ερζερούμ. Ολόκληρο το ημερολόγιο του Ταχσιν Ουσέρ, για όσους ενδιαφέρονται για περισσότερες πληροφορίες, στην πολύ καλή δουλειά του Νικ. Ροδομετωφ. << Από την τελευταία Οθωμανική διοίκηση της Μακεδονίας >>
            Η αγάπη του Ταχσιν Ουσέρ για την περιοχή μας ήταν μεγάλη. Γράφει ο ίδιος στο ημερολόγιό του <<  η καρδιά μου φεύγει από τη θέση της όταν θυμάμαι και αναπολώ την ευτυχισμένη περίοδο που πέρασα σ΄ αυτήν την πατρίδα των Τούρκων και των μουσουλμάνων……. Όσο ήμουν στη Δράμα ακόμα και την κούραση την έβλεπα σαν ανάπαυση. Ο λαός ήταν γενναίος, αξιοσέβαστος, πράος, απαράμιλλος, θαρραλέος, έτοιμος κάθε στιγμή να θυσιαστεί για την πατρίδα. Η περιοχή ήταν πλούσια και ακμάζουσα. Ο θεός την είχε δημιουργήσει με μεγάλη φροντίδα…. Ποτέ άλλοτε, σε κανένα άλλο μέρος δεν αισθάνθηκα την ευχαρίστηση και την ηρεμία που αισθανόμουν όταν γύριζα στο σπίτι μου στη Δράμα>>.
            Πέρα όμως από την αγάπη του Ταχσίν Ουσέρ για τη Δράμα, δύο χωριά του είχαν κλέψει τη καρδιά. Γράφει ο ίδιος << στο Λιβά της Δράμας υπήρχαν 300 χωριά, αλλά εγώ αγαπούσα τα χωριά Κομπαλίστε ( Κοκκινόγεια ) και τη Μποϊράν ( Αγίος Αθανάσιος )>>. Ειδικά για τον Άγιο Αθανάσιο αναφέρει: << στο χωριό ΜποΪράν υπήρχε ένας Ιμάμης πολύ εργατικός, με μεγάλη επιρροή στον πληθυσμό του χωριού. Τον έλεγαν Σεφέρ και ήταν ένα σύμβολο αγάπης. Ο Ιμάμης διοικούσε το χωριό που είχε 200 οικογένειες. Είχε επιρροή ακόμη και στη κυβέρνηση. Για παράδειγμα, όταν γινόταν ο δρόμος Δράμας Καβάλας, άσκησε την επιρροή το έτσι ώστε να αλλάξει η χάραξή του και να περνά η δημοσιά μέσα από το χωριό του. Χάρη στη φιλάνθρωπη συμπεριφορά αυτού του ανθρώπου χτίστηκαν στο χωρίο του και Παρθεναγωγείο και Τζαμί. Η δημιουργία τόσο όμορφων κτισμάτων στο χωρίο αυτό, που βρισκόταν πάνω στο δρόμο Δράμας – Καβάλας, αποτέλεσε παράδειγμα και για τα άλλα χωριά και παρακίνησε τους κατοίκους τους…>>


Δρ. Τάσος Σαββίδης
Κρηνίδες Φιλίππων. 20/01/2017

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου