Άγιο Αθανάσιο προς άγνωστη κατεύθυνση. Αυτό που σίγουρα γνώριζαν ήταν πως οι Βούλγαροι κατακτητές τους οδηγούσαν στο εσωτερικό της Βουλγαρίας όπου και θα δούλευαν ως σκλάβοι σε δημόσια έργα. Έχοντας τις μαρτυρίες παλαιοτέρων κατοίκων από τις δύο προηγούμενες κατοχές, ήξεραν πως η εργασία στα καταναγκαστικά έργα ήταν καθημερινή και περίπου 16ωρη. Το φαγητό ήταν 250 γραμμάρια ψωμί και μία σούπα που είχε κυρίως νερό και κάποια σάπια κρεμμύδια και 1-2 φασόλια. Οι κοιτώνες ήταν ξύλινες παράγκες με χωμάτινο δάπεδο και χωρίς θέρμανση. Ο θάνατος πολλές φορές ήταν κάτι σαν λύτρωση. Η φωτογραφία που δημοσιεύουμε είναι του 1943 και απεικονίζει τους σκλάβους από τον Άγιο Αθανάσιο καθώς πηγαίνουν προς εργασία. Επτά μήνες πέρασαν και όσοι νέοι έφυγαν ( ευτυχώς ) τόσοι γύρισαν. Ήταν Ιανουάριος του 1944 όταν οι 12 νέοι επέστρεψαν στον Άγιο Αθανάσιο. Οχτώ από αυτούς έγινε εφικτό να μαθευτούν τα ονόματά τους ( ως κύρια πηγή είναι η εφημερίδα <<Βοϊράνη>> του πολιτιστικού συλλόγου του Αγίου Αθανασίου Δράμας, σε μια δημοσίευσή της το 1994 ). Αυτοί ήταν:
- Βαγκάκης Γεώργιος,
- Δηλγεράκης Αθανάσιος,
- Ελμαζίδης Παναγιώτης,
- Ζιώρας αγνώστου ονόματος,
- Κηπουρός Κυριαζής,
- Παρασχάκης Γιάννης και
- Χοκτούρης Γεώργιος.
Σύμφωνα με
μαρτυρίες των ίδιων των σκλάβων, οι Βούλγαροι τους οδήγησαν στην περιοχή
Μπορίσογκραντ τηςΒουλγαρίας στα σύνορα
με την Τουρκία και κατέληξαν στο χωριό Βορμπίτσα, το σημερινό Φύλλοβο.
Δρ. Σαββίδης Τάσος
Κρηνίδες Φιλίππων, 21/01/2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου