ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΡΑΜΜΕΝΕΣ ΣΕ ΠΕΤΡΑ. ΠΟΛΥΣΤΥΛΟ: ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΒΟΥΛΓΑΡΩΝ ΕΠΟΙΚΩΝ ΠΟΥ ΕΦΕΡΑΝ ΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ ΤΟ 1941.

Ενώ όλη η Ελλάδα ήταν υπόδουλη, ένα μέρος της στους Γερμανούς και ένα μέρος της στους Ιταλούς, η Ανατολική Μακεδονία και Θράκη ήταν «απελευθερωμένη»!  Αυτό υποστήριζαν οι Βούλγαροι κατακτητές, οι οποίοι ως απελευθερωμένα βουλγαρικά εδάφη αντιμετώπιζαν αυτά  που τους έδωσαν δώρο οι Γερμανοί και όχι ως κατακτημένα! Σύμφωνα με τον Βουλγαρικό εθνικισμό, η Ανατολική Μακεδονία και Θράκη είναι καθαρά βουλγαρική επικράτεια. Οι ίδιοι την αποκαλούν «Μπέλο Μόρε» που στην γλώσσα τους σημαίνει «Λευκή θάλασσα». Είναι αυτό που σε μας έφτασε ως «Μακεδονία του Αιγαίου», αλλά ένα τμήμα της.  Στον β’ παγκόσμιο πόλεμο, η Βουλγαρία δεν πολέμησε με κανέναν και φυσικά ούτε με την Ελλάδα. Τη Ελλάδα την κατέκτησε η Γερμανία η οποία έδωσε ως δωράκι στη Βουλγαρία το κομμάτι από τη Νιγρίτα ( χωρίς αυτήν ) έως την Αλεξανδρούπολη ( χωρίς αυτήν ). Ο βουλγαρικός στρατός απλά ήρθε και εγκαταστάθηκε στα εδάφη αυτά.  Αυτό που οι Βούλγαροι θέλησαν να κάνουν ήταν να εκβουλγαρίσουν

τον Ελληνικό πληθυσμό. Αυτό θα το πετύχαιναν ( όπως οι ίδιοι πίστευαν ) με μερικά απλά βήματα, τα οποία και έκαναν. 1) Έκλεισαν όλα τα σχολεία. Η Ελληνική γλώσσα δεν έπρεπε να διδάσκεται. 2) έκλεισαν όλες τις εκκλησίες. Όποιες ήθελαν να επαναλειτουργήσουν θα έπρεπε να κάνουν τις ιεροπραξίες στην βουλγαρική γλώσσα και αν ο ιερέας δεν ήξερε βουλγαρικά, τότε θα τοποθετούταν ένας δεύτερος ιερέας βούλγαρος. 3) Άλλαξαν οι πινακίδες και οι ταμπέλες ακόμα και των καταστημάτων λιανικής. 4) Όλες οι εφημερίδες εξεδίδωταν στην βουλγαρική γλώσσα. 5) Φυσικά, το μέτρο που θα απέδιδε περισσότερο ήταν η μεταφορά βουλγαρικών πληθυσμών από την Βουλγαρία στις κατακτημένες περιοχές. Έτσι λοιπόν, οι Βούλγαροι, άρχισαν να φέρνουν εποίκους. Ο πληθυσμός όμως της χώρας τους, δεν επέτρεπε την μεταφορά μεγάλου όγκου Βουλγάρων προς τα νότια. Γι΄αυτό μετέφεραν κάποιες οικογένειες. Τέτοιες οικογένειες, Βουλγάρων εποίκων, έφεραν και στο Πολύστυλο. Δεν γνωρίζω πόσες, αλλά φαντάζομαι όχι περισσότερες από δύο ή τρείς. Μάλιστα έχτισαν και σπίτια σε αυτές τις οικογένειες των Βουλγάρων προκειμένου να στεγαστούν. Ένα τέτοιο σπίτι είναι και αυτό των φωτογραφιών και νομίζω πως είναι το μόνο που απέμεινε στο Πολύστυλο. Χτίστηκε από τους Βουλγάρους το 1942 και κατοικήθηκε από οικογένεια Βουλγάρων την οποία μετέφεραν από τα ενδότερα της χώρας τους.

 Η βουλγαρική κατοχή τερματίστηκε λίγο αργότερα, όταν οι βούλγαροι κομμουνιστές έριξαν τον βασιλιά Βόρι , πήραν την εξουσία και έβγαλαν την χώρα τους από τον άξονα και βάζοντάς την στο πλευρό των συμμάχων. Φυσικά έπρεπε να επιστρέψουν τα εδάφη που κατείχαν. Έτσι, σε μια συμφωνία που έκαναν με το ΕΑΜ, επέστρεψαν αυτά τα εδάφη στην Ελλάδα και ταυτόχρονα αναγνώρισαν τα προ του πολέμου σύνορα τους με την Ελλάδα. Ήταν η πρώτη φορά που η Βουλγαρία αναγνώριζε, σοβαρά και επίσημα, τα σύνορα της με την Ελλάδα. Οι φωτογραφίες Βουλγάρων στρατιωτικών και αυτών του ΕΑΜ αυτό απεικονίζουν και όχι κάποια «μυστική συμμαχία» που είχαν οι Έλληνες κομμουνιστές με τους Βούλγαρους. Αμέσως μετά ακολούθησε η αποχώρηση των βουλγαρικών στρατευμάτων και μαζί με αυτά και των εποίκων που είχαν έρθει. Έτσι, οι έποικοι που είχαν έρθει στο Πολύστυλο, εγκατέλειψαν την περιοχή με προορισμό την Βουλγαρία και προφανώς τα μέρη από τα οποία είχαν έρθει. Το σπίτι της φωτογραφίας έμεινε ακατοίκητο και ήταν ευκαιρία να στεγασθεί μια οικογένεια ντόπιων. Αν γνωρίζω καλά τα πράγματα, εγκαταστάθηκε η οικογένεια Μέγγα, από το γνωστό σόι του Πολυστύλου. Δεν ξέρω ποιοι ακριβώς ήταν ( τα ονόματά τους δηλαδή ), ούτε μέχρι ποια χρονιά κατοικούταν το σπίτι. Όσοι γνωρίζουν, θα τους παρακαλούσα να το γράψουν στα σχόλια.

Τάσος Σαββίδης

Κρηνίδες Φιλίππων, 25.03.2020.