ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥΣ. 16 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1933. ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΣΤΟ ΔΟΞΑΤΟ Ο ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΒΑΡΟΥΔΟΓΛΟΥ, Ο ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟΣ ΜΑΕΣΤΡΟΣ ΣΤΗΝ Α.Μ.Θ.

16 Νοεμβρίου του 1933. Γεννιέται στο Δοξάτο ο Αναστάσιος Βαρούδογλου, ο πιο σημαντικός Μαέστρος στην Ανατολική Μακεδονά και Θράκη. Ο Τάσος ( έτσι θέλει να τον αποκαλούν ) Βαρούδογλου υπήρξε Μαέστρος στη Φιλαρμονική Κρηνίδων και μετέπειτα Δήμου Φιλίππων, για 22 χρόνια! Από το 1983 έως το και το 2004. Βέβαια υπήρξε και επιλογή της κοινότητος Κρηνίδων τον Άυγουστο του 1969, αλλά το καθεστώς της χούντας δεν επέτρεψε να πραγματοποιηθεί αυτή η βούληση των ( δικών της ) τοπικών αρχόντων. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο Τάσος Βαρούδογλου, όπως είπαμε στη αρχή, γεννήθηκε στο Δοξάτο, τον Νοέμβριο του 1933. Στα γεγονότα της

Δράμας, Σεπτέμβριος του 1941, οδηγήθηκε μαζί με άλλους συγχωριανούς του στο σημείο εκτέλεσης, εξαιρέθηκε όμως  λόγω του νεαρού της ηλικίας. Όπως χαρακτηριστικά μας έλεγε:  << όταν μας μάζεψαν οι Βούλγαροι να μας εκτελέσουν, εμείς ήμασταν παιδιά και δεν καταλάβαμε και πολλά. Λέγαμε με τα άλλα παιδιά… άντε να μας σκοτώσουν μα πάμε να παίξουμε >>! Στα χρόνια της κατάληψης της εξουσίας από το Ε.Α.Μ., ο πατέρας του διορίστηκε πρόεδρος του Δοξάτου, γεγονός που θα δημιουργούσε πολλά προβλήματα στην οικογένεια μετά το τέλος του εμφυλίου. Στα χρόνια ακόμα της κατοχής, μικρό παιδί ξεκίνησε τις σπουδές του στη κλασσική μουσική. Αργότερα φοίτησε στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών, με καθηγητές τον Μ. Καλομοίρη, τον Κ. Βώκο και τη Κ. Καλομοίρη στο πιάνο. Το 1952 τελείωσε τις σπουδές του και αμέσως προσπάθησε να ξεκινήσει το επάγγελμα του Καθηγητή μουσικής. Όνειρο του ήταν να ανοίξει ένα μουσικό εργαστήρι και από εκεί να μαθαίνει στα παιδιά μουσική. Αρχικά δεν μπόρεσε να βγάλει την άδεια, καθώς τα πολιτικά του φρονήματα αλλά κυρίως η ιστορία του πατέρα του, στάθηκαν εμπόδιο στο να πάρει το πολυπόθητο χαρτί της ντροπής του τότε Ελληνικού κράτους, το πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων! Αρχικά είχα την πληροφορία, από τρίτο πρόσωπο, πως ο πατέρας του υπέγραψε ( πως αποκηρύσσει τον κομμουνισμόν  μετά βδελυγμίας ), όταν όμως ρώτησα τον ίδιο η απάντησή του ήταν αποστομωτική, << αν εγώ δεν υπόγραψα μία φορά, ο πετέρας μου δεν υπόγραψε χίλιες >>!  Ένα τυχαίο συμβάν στάθηκε η αιτία να πάρει τελικά το πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων και να ανοίξει τη σχολή. Ο νομάρχης που διορίστηκε στη Δράμα, έτυχε να είναι συμμαθητής του πατέρα του στα γυμνασιακά τους χρόνια, έτσι με εντολή του νομάρχη αναγκάστηκε η αστυνομία του Δοξάτου να δώσει το χαρτί της ντροπής. Στα τέλη του 1952, ο Τάσος Βαρούδογλου, είχε κιόλας δημουργήσει την πρώτη του ορχήστρα! Ακολούθησε μια μαντολινάτα με χορωδία και μια δεύτερη στη Φτελιά. Στα τέλη του 1957, ο Τάσος Βαρούδογλου, προτείνει στον τότε δήμαρχο Δοξάτου, να του δώσει απλά ένα δωμάτιο και χωρίς αμοιβή να δημιουργήσει μια Φιλαρμονική στο Δοξάτο. Ο Δήμαρχος συμφώνησε και του παραχώρησε ένα δωμάτιο, άδειο κατά τα άλλα. ( η Φιλαρμονική του Δοξάτου είχε καταστραφεί από τους Βούλγαρους την κατοχή ). Όπως λέει ο ίδιος… << τις ημέρες των Χριστουγέννων του 1957 και ως τα φώτα του 1958, παίζαμε με την ορχήστρα μου τα κάλαντα κάθε μέρα. Με τα χρήματα που μαζέψαμε αγοράσαμε καρέκλες από τη Δράμα για τη Φιλαρμονική >>  έτσι, στις αρχές του 1958, δημιουργήθηκε, μέσα από την ορχήστρα του Τάσου Βαρούδογλου, η νέα Φιλαρμονική Δοξάτου. Μετά τα πρώτα δείγματα της Φιλαρμονικής, ενθουσιασμένος ο δήμαρχος Δοξάτου, ζήτησε από τον Βαρούδογλου, ο οποίος συμφώνησε, να υπογράψουν συμβόλαιο συνεργασίας. Ο Τάσος Βαρούδογλου έμεινε στη θέση του Αρχιμουσικού του Δήμου Δοξάτου έως και το 1982. Το 1958, για πρώτη φορά επιτράπηκε στην Ε.Δ.Α. να οργανώσει ομιλίες και προεκλογικές συγκεντρώσεις στη επαρχία. Ο αρχηγός της Ε.Δ.Α., ο πολύ μεγάλος αυτός πολιτικός άνδρας, Ιωάννης Πασαλίδης, επισκέπτεται τη Δράμα και το Δοξάτο. Προς μεγάλη έκπληξη του ιδίου του Πασαλίδη, στο Διξάτο τον υποδέχεται η Φιλαρμονική!!! Στα επόμενα χρόνια ο Τάσος Βαρούδογλου θα ιδρύσει την Φιλαρμονική των Κυργίων, της Ανδριανής και του Αγίου Αθανασίου ( το 1968 ). Θα γίνει αρχιμουσικός  στη Φιλαρμονική της Χωριστής, στη οποία θα δημιουργήσει γυναικεία μαντολινάτα και χορωδία. Τα χρόνια της χούντας των συνταγματαρχών υπήρξαν πολύ άγρια για τον Τάσο Βαρούδογλου. Από την πρώτη ημέρα κιόλας της χούντας ήρθε εντολή από την Αθήνα καμιά κοινότητα να μην πληρώσει τον Βαρούδογλου, έτσι από το 1967 έως το 1975, έμεινε απλήρωτός, αλλά δεν άφησε καμιά από τις Πάντες του! Τον Άυγουστο του 1969, οι Κρηνίδες τον επιλέγουν για αρχιμουσικό στην νεοσυσταθείσα τότε  Φιλαρμονική ( το αίτημα της κοινότητος Κρηνίδων προς το υπουργείο εσωτερικών – εκεί άνηκαν οι Φιλαρμονικές μέχρι το 2004 -  για τη δημιουργία κοινοτικής Φιλαρμονικής, πρωτοκολλήθηκε το 1960 )  . Ο Μαέστρος έρχεται στις Κρηνίδες, παραγγέλνει τα όργανα που ήταν απαραίτητα, αλλά αμέσως έρχεται εντολή από την Αθήνα… << όχι αυτόν, θα σας υποδείξουμε άλλον >>! Ακόμα θυμάμαι τις σχισμένες σελίδες από τα πρακτικά της Φιλαρμονικής των Κρηνίδων!  Χρόνια προσπαθούσα να μάθω τι έγραφαν και γιατί σχίστηκαν! Προκειμένου να επιβιώσει αυτός και η οικογένεια του ( έχει τρία παιδιά, δύο αγόρια και ένα κορίτσι ), ο Βαρούδογλου ταυτόχρονα με τις Φιλαρμονικές, από τις οποίες με εντολή της χούντας, δεν πληρώνεται,  αρχίζει να καλλιεργεί καπνό. Στα χρόνια της μεταπολίτευσης, ο Τάσος Βαρούδογλου δικαιώνεται και του αποδίδονται οι μισθοί 8 ετών! Το 1982, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αναγνωρίζει κάποια επιπλέον εργασιακά δικαιώματα των Αρχιμουσικών, αναδρομικά, από την αρχή της ενάρξεως του επαγγέλματός του και για όσα χρόνια δουλεύουν. Ο Δήμος Δοξάτου παγώνει! Ο Βαρούδογλου είναι 25 χρόνια στη Φιλαρμονική και μαζί με τις προσαυξήσεις και τους τόκους που επέβαλε ο νόμος, έπρεπε να δαπανήσει περισσότερα χρήματα από τον ετήσιο προϋπολογισμό του! Ο δήμαρχος καλεί τον Μαέστρο και του ζητά να του δώσει λίγους μήνες διορία καθώς σχεδιάζει να πάρει δάνειο προκειμένου να καλύψει το ποσό που του επιδίκασε ο νόμος. Ο Βαρούδογλου, σε μια απίστευτη κίνηση, απαντά στον δήμαρχο να μην ζητήσει δάνειο καθώς έχει βρεί αυτός μια καλύτερη λύση. Παραιτείται από τη θέση του Αρχιμουσικού του Δήμου Δοξάτου, όπως επίσης παραιτείται και από τη διεκδίκηση των χρημάτων που του επιδίκαζε ο νόμος! Τον επόμενο χρόνο, το 1983, αυτό που σταμάτησε η χούντα, το αποκατέστησε η μεταπολίτευση. Οι Κρηνίδες ζητούν από τον Τάσο Βαρούδογλου να αναλάβει την Φιλαρμονική τους, και μάλιστα ο τότε πρόεδρος των Κρηνίδων ήταν αυτός που η χούντα είχε διορίσει πρόεδρο στην μαύρη επταετία της!  ( νωρίτερα είχε αναλάβει τη Φιλαρμονική του Νικηφόρου ).Το 1985, ο Δήμος της Δράμας, ζήτα από τον Τάσο Βαρούδογλου να αναλάβει τη  δημοτική  του χορωδία. Ο Βαρούδογλου, έμεινε στη χορωδία της Δράμας ως Μαέστρος, έως το 2002. Στη Φιλαρμονική Κρηνίδων έμεινε έως και το 2004, ενώ μέχρι το 2006 άφησε και τις Φιλαρμονικές των Κυργίων, της Αδριανής και του Αγίου Αθανασίου, καθώς συνταξιοδοτήθηκε. Από το 2007 ανέλαβε, χωρίς μισθό, τις χορωδίες του Δοξάτου και της Αδριανής, ενώ από το 2009 κράτησε μόνο της Αδριανής. Το 2014, ο Τάσος Βαρούδογλου, εγκατέλειψε την ενεργό δράση ( ίσως όχι για πάντα, καθώς χαίρει άκρας υγείας ). Το καλοκαίρι του 2015, ο Δήμος Δράμας τίμησε σε τον Τάσο Βαρούδογλου για την προσφορά του. Την ίδια χρονιά, στις 15 Νοεμβρίου, η Φιλαρμονική Κρηνίδων σε συνεργασία με το Δήμο Δράμας, τίμησαν τον μεγάλο αυτό Μαέστρο, για τη συνολική του προσφορά στη μουσική. Όπως μου είπε χαρακτηριστικά μια μέρα που κουβεντιάζαμε, στο σύνολο της καριέρας του είχε περισσότερους από 3000 μαθητές!

Τάσος Σαββίδης, Αρχιμουσικός Φιλαρμονικής Κρηνίδων.

Κρηνίδες, Φιλίππων, 15/11/2016.