περνά από τους Φιλίππους, χωρίς καν να σχεδιάζει ένα σχέδιο καταλήψεως της Πόλης. Το σχέδιο ήταν απλό, όσον αφορά τη Χριστούπολη. Όλοι οι αρχηγοί της Καταλανικής κομπανίας θα βρισκόντουσαν εκεί, ώστε να μπορέσουν να σχεδιάσουν τις επόμενες κινήσεις τους. Η Καταλανική Κομπανία έπρεπε να καταλάβει όλη τη Μακεδονία. Ήταν ο μόνος τρόπος να κερδίσουν μερικούς μήνες ζωής, καθώς οι προμύθιες τελείωναν και τα κούρσεμα πολλών χωριών και πόλεως είχε κορεστεί. Μεγάλος στόχος ήταν να πάρουν υπό τον έλεγχό τους τη Θεσσαλονίκη και κατ’ επέκτασην όλη τη Μακεδονία. Όμως πολλά προβλήματα εσωτερικά, της Κομπανίας οδήγησαν την Κομπανία σε αδιέξοδο. Όπως αναφέρει στο ιστορικό του μυθιστόρημα, ο Κώστας Κυριαζής: << βλαστημώντας θεούς και ανθρώπους, ο Μπερανζε ντε Ροκαφορ, ο μόνος αρχηγός της κουτσουρεμένης πια Κομπανίας , μετά από τη σφαγή που είχε στοιχίσει τη ζωή Μπερεγκερ ντ’ Εντέθα και την αποχώρηση του Φερνάν Χιμένεθ ντ΄ Αρενός, αναγκάστξκε να λύσει την πολιορκία της Χριστουπόλεως που υπεράσπιζε με θάρρος ο άρχοντας Γεώργιος. Έλυσε την πολιορκία και τράβηξε δυτικά ελπίζοντας πως θα έβρισκε καμιά καστροπολιτεία που θα μπορούσε να την κάνει βάση για κούρσα, μιας και είχε αποτύχει στη Χριστούπολη>>. Η διήγηση βασίζεται πάνω στο χρονικό του Ραμόν Μουντανέρ, Ιππότη του Μπερανζε ντε Ροκαφόρ. Έχουμε ξαναπεί πως η Καταλανική Εταιρεία, ήταν μια ομάδα μισθοφόρων την οποία κάλεσαν οι Παλαιολόγοι προκειμένου να πολεμήσουν τους Τούρκους ( είναι γνωστό πως οι βυζαντινοί δεν πολεμούσαν, όταν δεν προσεύχονταν έκαναν προδοτικές συμμαχίες με τους εχθρούς τους ή δολοφονούσε ο ένας τον άλλον ). Η Καταλανική Εταιρεία κατέσφαξε τους Τούρκους, και όχι μόνο, και έτσι, όταν πια δεν την χρειάζονταν, ο Ανδρόνικος Β΄ Παλαιολόγος δολοφόνησε τον αρχηγό τους Ροζέ ντε Φλορ. Σε αντιοινα, οι Καταλανική Εταιρεία, αφου εξέλεξε νέο αρχηγό τον Μπερανζέ ντε Ροκαφόρ, άρχισε να κουρσεύει όλες της πόλης της Θράκης, έχοντας ως έδρα την Καλλίπολη. Όσες φορές ο βυζαντινός στρατός προσπάθησε να τους σταματήσει απλά καταφαγιάσθηκε. Στην πραγματικότητα η Καταλανική Εταιρεία ήταν ο κυρίαρχος της Θράκης και αργότερα και της Μακεδονίας. Πέρα από τα ψέματα που λένε στα σχολεία οι άσχετοι και παντελώς αγράμματοι, στα όρια του αναλφαβητισμού, καθηγητές, η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία δεν υπήρξε ποτέ, μετά το 1204, αν και εγώ θα έλεγα πως σταμάτησε να υπάρχει από τον 10ο ακόμη αιώνα , μετά τη μάχη του Μαντζιγκέρτ. Στα 1305, Από την Καλλίπολη μέχρι τη Θεσσαλονίκη, η Καταλανική Εταιρεία έκανε ο, τι ήθελε και μάλιστα μακριά από την Πόλη δεν υπήρχε στρατός ρωμαϊκός να τους πολεμήσει. Μερικές πόλεις που είχαν δικό τους στρατό, όπως οι Φίλιπποι και η Θεσσαλονίκη, δεν αντιμετώπισαν το πρόβλημα του κουρσέματος, καθώς οι πειρατές της Καταλανικής Εταιρείας δεν επιχείρησαν ποτέ να τις επιτεθούν, τουλάχιστον την περίοδο 1305 -1308. Οι πιο πολλές καστροπολιτείες όμως κουρσεύτηκαν, ο πληυσμός τους σφαγιάσθηκε ή πουλήθηκε στα σκλαβοπάζαρα των Τούρκων, ενώ λίγα Κάστρα ήταν υπό τον έλεγχο των Βυζαντινών ( όπως π.χ. η Χριστούπολη ). Όταν πλέον είχαν καταστρέψει και ληστέψει όλες τις πόλεις της Θράκης, οι πειράτες της Καταλανικής Κομπανίας, στράφηκαν προς τη Μακεδονία. Εσωτερικές έριδες όμως είχαν ως αποτέλεσμα κάποιοι αρχηγοί να αποχωρήσουν από την Κομπανία, κάποιοι να δολοφονηθούν και κάποιοι άλλοι να ξαναμπούν στην υπηρεσία των Παλαιολόγων παίρνοντας μάλιστα και τιμητικούς τίτλους, όπως του Μέγα Δούκα. Σε τέτοιο βαθμό εξευτελισμού είχε φτάσει η ρωμαΪκή αυτοκρατορία, ώστε συμμαχούσε και έδινε τίτλους εξουσίας σ΄ αυτούς που είχαν εξαφανίσει από το χάρτη τις πόλεις της Θράκης και της Μακεδονίας. Μετά την αποδυνάμωσή της, η ΚαταλανικΉ εταιρεία, έλυσε την πολιορκία της Χριστούπολης ( υπήρχε σχεδιασμός, η Χριστούπολη να γίνει η νέα έδρα – ορμητήριο της Καταλανικής Κομπανίας ). Ο Μπερανζέ ντε Ροκαφόρ, μην έχοντας πλέον καθόλου πολεμικά πλοία υπερφαλάγγισε τη Χριστούπολη, πέρασε έξω ( και μάλλον όσο πιο μακριά μπορούσε ) από τους Φιλίππους και έφθασε στην Κασσάνδρεια την οποία και κατέλαβε πάρα πολύ εύκολα. Ο λόγος που δεν επιτέθηκε στους Φιλίππους είναι προφανής. Η πόλη διέθετε δικό της στρατό. Έχουμε πει και παλαιότερα πως δεν είχε καλές σχέσεις με το Βυζάντιο και στην πραγματικότητα δεν άνηκε στην επικράτειά του ( εκτός από μικρές χρονικές περιόδους που κατάφεραν οι Βυζαντινοί να την καταλάβουν με τον στρατό τους ). Ο στρατός των Φιλίππων ήταν πολύ ισχυρός ( λίγα χρόνια αργότερα, ο Ιωάννης Καντακουζηνος και Στεφανός Δουσάν από δυτικά και η Άννα της Σαβοϊας από ανατολικά, θα προσπαθούσαν να καταλάβουν του Φιλίππους και μόνο μετά από δύο ολόκληρα χρόνια θα κατάφερνε η συμμαχία Κανυακουζηνου – Δοτσάν να αλώσουν την πόλη και αυτό για λίγα μόνο χρόνια, ίσως 2-3) Αφετέρου η πόλη είχε πολύ ισχυρά τείχη. Ο συνδυασμός αυτών των δύο, έκανε ακόμα και τη σκέψη επίθεσης στους Φιλίππους, απαγορευτική για τον Μπερανζέ ντε Ροκαφόρ. Αυτοί ήταν οι λόγοι που τον ανάγκαζαν, τον Νοέμβριο του 1307, απλά να περάσει έξω από τα τείχη των Φιλίππων και μάλιστα όσο πιο γρήγορα μπορούσε.
Δρ. Τάσος
Σαββίδης
Κρηνίδες
Φιλίππων, 20/11/2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου