Ένα σπίτι που λόγω της καλής συντήρησής του δεν σου δίνει την αίσθηση πως είναι από τα παλαιότερα. Ακριβώς δίπλα στην αποθήκη του Κωνσταντή, το παλιό σινεμά, στέκεται έτοιμο να σου διηγηθεί την ιστορία του. Ο Οικονόμου ήρθε ως πρόσφυγας από την Ανατολική Θράκη το 1912. Ήταν από τους λίγους Θρακιώτες που κάθισαν στις Κρηνίδες στις δύο βουλγαρικές κατοχές ( βαλκανικοί πόλεμοι και Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος ). Υπήρξε ο πρώτος ιερέας των Κρηνίδων ( όσον αφορά τους πρόσφυγες, από το 1912 και μετά ) και ο μοναδικός για αρκετά χρόνια, περίπου 12, έως το 1924 που ήρθε από τον Πόντο ο Μελίδης Λάζαρος. Το σπίτι το έκτισε κάπου στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1920. Κάτω μαγαζί και πάνω σπίτι. Την δεκαετία του 1930 ήρθε στις Κρηνίδες ο περιβόητος «Μαντζουνάς». Το όνομά του ήταν Κώστας, ενώ είναι άγνωστο ( σε εμένα τουλάχιστον ) το επώνυμό του, όπως άγνωστη είναι και η προέλευσή του. Η αρχική δουλειά που έκανε ήταν τα μαντζούνια, καραμελωμένα δηλαδή μήλα. Μόλις κατάφερε και μάζεψε ένα χρηματικό ποσό, νοίκιασε τον κάτω όροφο του σπιτιού του Οικονόμου και άνοιξε καφενείο, όλα αυτά την δεκαετία του 1930. Κατά την διάρκεια της κατοχής το καφενείο παρέμεινε ανοιχτό. Κάποιο βράδυ, και ενώ έπαιζαν χαρτιά, έμελλε να ραφτεί ο επίλογος. Προφανώς ο Μαντζουνάς κέρδισε κάποιο μεγάλο ποσό από τους συμπαίκτες του. Μην αντέχοντας το ηθικό ( φαντάζομαι, κυρίως το οικονομικό ) βάρος, με την απειλή όπλων ( που τα βρήκαν μέσα στην κατοχή, είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα και ίσως μας βοηθάει να υποθέσουμε ποιοι ήταν ) των οδήγησαν μακριά από το καφενείο του, πάνω στο βουνό, βόρεια, πηγαίνοντας για το Βουνοχώρι. Πέρασαν το ξυνόρεμα και στο αμέσως επόμενο ρέμα το σκότωσαν. Ήταν τόσο μεγάλο το μένος τους, που του έκοψαν το κεφάλι και το τοποθέτησαν πάνω σε έναν βράχο. Την επομένη, το πρωί, ένα μικρό παιδί που πήγε να βοσκήσει τα ζώα, είχε το κομμένο κεφάλι πάνω στο βράχο και ειδοποίησε τους υπολοίπους. Ήταν τόσο μεγάλος ο φόβος, λόγω των βουλγάρων, αλλά και λόγω του ό, τι ήξεραν ποιοι τον δολοφόνησαν ( ήταν Κρηνιδιώτες, όχι Βούλγαροι ) που τόσο το πτώμα του άτυχου Μαντζουνά, όσο και το κομμένο κεφάλι του, έμειναν στο ρέμα μέχρι που σάπισαν ή τα έφαγαν οι λύκοι. Το ρέμα από τότε λέγεται «το ρέμα του Μαντζουνά». Αυτό που κάνει την ιστορία ακόμα πιο τραγική είναι το γεγονός πως ο πατέρας του παιδιού που βρήκε το πτώμα του Μαντζουνά, δολοφονήθηκε στο ίδιο μέρος μετά από 2-3 χρόνια! Το παιδί αυτό σήμερα είναι 88 χρονών, λέγεται Κώστας Μπουταχίδης, πιο γνωστός ως «Λίλος» (έτσι τον φώναζε η μάνα του) και είναι ο αδελφός του περιβόητου «Τσίντηρα»! Το καφενείο δεν έμεινε όμως ορφανό. Κάποιο από τα παιδιά του παπα Οικονόμου το άνοιξε. Αργότερα και άλλοι πολλοί δούλεψαν το καφενείο. Ανάμεσά τους ο «Κακαβόκωλο». Ένας ήσυχος άνθρωπος, πάντα με το ποδήλατό του. Είχε έρθει από το Κατάφυτο Δράμας, όταν πέθανε ο πατέρας του κα η μάνα του παντρεύτηκε τον Κεντιρίδη ( τον Νταουλτζή δηλαδή ). Αυτός είναι ο λόγος που έχει διαφορετικό επώνυμο απί τα αδέλφια του, Παπαδόπουλος. Και για όσους δεν κατάλαβαν, πρόκειται για τον πατέρα του Παπαδόπουλου Μιχάλη, του Χιουζ! Δυστυχώς ο Γρηγόρης Παπαδόπουλός ( Κακαβόκωλο τον έβγαλε ο επόμενος ιδιοκτήτης του καφενείου, ο οποίος μέχρι τότε ήταν θαμώνας ) έφυγε ξαφνικά και νέος, κάπου στις αρχές τις δεκαετίας του 1980. Το καφενείο το πήρε, αργότερα, ο Τοπάλογλου Αντώνης ο οποίος το δούλεψε για μερικά χρόνια και το έκλεισε. Τελευταίος το δούλεψε ο Τοπούζογλου Νίκος, αλλά για λίγα χρόνια. Αυτός έκανε και σάντουιτς για τα παιδιά του 1ου δημοτικού. Εγώ τότε πήγαινα στην Ε’ τάξη, άρα αυτό έγινε κάπου στα 1986. Λίγους μόνο μήνες άντεξε και μετά το έκλεισε. Ο ανταγωνισμός με το καφενείο του Ευθύμη, μοιραία εκεί οδηγούσε. Ο Ευθύμης υπήρξε το καλύτερο ουζερί στην ιστορία των Κρηνίδων και κανείς δεν μπόρεσε να τον ανταγωνιστεί. Από την άλλη, για εμάς τα παιδιά του δημοτικού, ήταν τόση μεγάλη η αγάπη για τον Δημητρό Μαυρομουστάκη και το μικρό μπακάλικο του Ρεβύθη, που σπάνια πηγαίναμε για σάντουιτς. Από τότε, 1986, το καφενείο παραμένει κλειστό. Το κτήριο πέρασε στον Γιώργο Οικονόμου ( φανταστικός άνθρωπος, ωραίος. Ο νονός του Σίμου Ζαφειρίου ) ο οποίος όμως δεν ζούσε στις Κρηνίδες αλλά στην Εύβοια, όπου είχε πάει ως εσωτερικός οικονομικός μετανάστης. Πριν λίγα χρόνια το κτήριο πουλήθηκε και ο νέος ιδιοκτήτης έκανε μια ανακαίνιση που βοήθησε το κτήριο να έχει την ωραία εικόνα που βλέπουμε στην φωτογραφία.
Τάσος
Σαββίδης
Κρηνίδες
Φιλίππων, 20.12.2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου